Kerstdiner

Gisteren ontdekte ik dat er mensen zijn die mijn blog missen. Nu gaan mijn eigen pootjes niet zo makkelijk over het toetsenbord (ik denk: gat in de markt) en had het vrouwtje het druk met studeren. Maar gelukkig is die stress op tijd voorbij om te vertellen over het kerstdiner.

Afgelopen vrijdag had ze (het vrouwtje dus) het slimme idee om haar kerstdiner een keer proef te koken. Was ik het helemaal mee eens, elk moment om slagroom, vis en vleesjus te proeven is er één en daar kun je er niet genoeg van hebben. Achteraf voldeed de dag aan al mijn verwachtingen.

We begonnen donderdagavond al met de voorbereidingen. Ja, "we". Ik heb mezelf namelijk benoemd tot opperproever. Zit keurig in de keuken te wachten tot er iets klaar is om aan mij te geven. Leeg kannetje slagroom? Ik lik het wel uit. Even proeven of de saus goed is? Doe maar wat over mijn brokjes. Passen de kazen bij elkaar? Wil ik best even proberen. En ik had geluk. Want met en ijs en twee soorten mousse waren er genoeg bakjes die toch eerst de slagroom kwijt moesten voor ze in de vaat konden. Zou niet elke chef-kok een hond moeten hebben?

Vrijdag eerst een bezoekje aan Voorschoten: goed voor een portie onverdeelde aandacht. Stukje verse vis van opa, stukje kaas van oma, wat wil een hondje nog meer? De lekkere dingen tijdens de rest van de dag dus. Beetje hertenjus, stukje Dorade, wat zalm en een klein puntje paté. Wat mij betreft kunnen die diners niet uitgebreid genoeg zijn. Helaas was er 's avonds bij het diner zelf niemand die een klein hondje van een hapje voorzag. Gelukkig had ik zaterdag mijn kans met de restjes.

En nu is het weer voorbij. Tot vrijdag. Want dan komen de kerstdagen er echt aan en maakt ze hetzelfde nog eens. Als ik maar geen scheurbuik krijg :).

Catootje

Carrièrebitch

Het is gelukt! Vandaag heeft ze iemand aan het huilen gekregen. Ze voelt zich een top-manager. Doortastend, niet meegevend heeft ze iemand duidelijk gemaakt wat ze van haar verwacht. Die ander kan daar niet aan voldoen. Dat weten ze allebei. En nu staat het ook op papier. Niks niet “om mensen te houden moet je van ze houden”. “Was sie liebt das neckt sie”, dat is het credo. 2011 is de consumptiemaatschappij in tijden van recessie. Voor jou dertig anderen. Meedoen en presteren, wie het niet kan haakt af.

Dus heeft ze twintig minuten zitten wachten op de tranen. Die ander zich vast laten praten. Niet gereageerd, maar begrijpend geknikt. Ondertussen naar de klok kijkend om te zien hoe lang ze dit al volhield. Eenentwintig minuten tweeënveertig seconde, een nieuw persoonlijk record. Uiteindelijk brak ze. Een pakje zakdoekjes op tafel gelegd. Gekeken hoe de make-up verdween. Bij elke huilbui een beetje meer. Tot er bijna geen mascara meer op haar wimpers zat.

Zo moet het gaan. Doen wat het vrouwtje zegt of anders wegwezen! Wie is hier de baas? Juist ja, ZIJ! Goed opgeleid, zonder kinderen, met mooie carrière.

Okay, na de tranen heeft ze haar gezegd dat ze haar zal steunen. Dat ze zal helpen om te veranderen. Dat ze denkt dat zij meer kan dan ze nu doet. Dat ze samen gaan kijken wat haar werk wordt. Dat ze samen gaan bepalen hoe ze dat invullen. Dat was het mooiste deel van het gesprek, toen ze samen weer konden lachen. Ze heeft haar naar huis gestuurd, zodat ze rustig kon nadenken. Maandag zien ze elkaar weer.

Tja, eigenlijk is mijn vrouwtje een softie.

Catootje

Ze gaat nog niet dood

Als er weer eens een deadline schrikbarend dichtbij komt, roept ze heel hard dat haar kracht in het laatste moment ligt. Haar adrenalinepeil schiet omhoog, haar hoofd tolt rond van de ideeën en haar handen gaan als lijpe loetjes over het toetsenbord. Zie daar, een stuk dat zowaar door menigeen gezien wordt als het eindpunt van een periode van bezinning en nadenken.

Ze schijnt niet de enige te zijn die last heeft van het dingen op het laatste moment doen. Het verschijnsel heeft zelfs een formele naam: het studentensyndroom. Dat syndroom refereert aan het feit dat de meeste mensen pas aan een taak beginnen als het opleverpunt van de taak in zicht is. En we weten natuurlijk allemaal dat we stress en overschrijdingen van de opleverdatum als risico meenemen als we zo denken.

Om een of andere gekke reden heeft ze voor vakgebieden gekozen waar juist de deadline en plannen een grote rol spelen. Als fiscalist met 500 aangiften kan je ze niet allemaal op 31 maart doen, bij de gemeente moeten stukken echt op tijd worden ingeleverd, een tijd lang gaf ze trainingen over procesgericht werken en methoden om tijdsgedreven werken en plannen in te voeren. Ja, inderdaad, ze leerde andere mensen dat je buffers in moet bouwen, dat als je dingen meteen doet ze minder tijd kosten en dat je als bedrijf 20-30% meer effect uit je mensen kan halen als je zo werkt.

Gelukkig komen al die bedrijven niet kijken naar haar voorbereiding. Ze kan nog steeds een hele dag niets doen, om daarna als een gek aan de slag te gaan. Gelukkig las ze laatst een theorie die zegt dat niets doen goed is voor de creativiteit, dus o, wat ben ze creatief. Wat dan weer te merken moet zijn aan dit stukje, op het laatste moment in elkaar gedraaid omdat ze nu echt iets moest gaan versturen. Er zal vanavond wel een hoop op aan te merken zijn, tenminste… dat hoopt ze maar.

Als namelijk alles opeens goed zou gaan, dan zo dat wel eens in kunnen houden dat ze aan haar laatste moment toe is.
Zo lang ze het net redt met middelmaat als kwaliteitsnorm,
zo lang ze het alleen redt door andere zaken een andere deadline te geven,
zo lang ze het alleen redt door aan de prioriteit en kwaliteit te sleutelen,
zo lang weet ze zeker… ze gaat nog niet dood.

Catootje

40+

Ken je dat: zondagochtend: croissantje, glaasje jus, krantje en daarna bij een kopje cappuccino de bladen van die week. Bladen inderdaad, want om een beetje bij te blijven als 40+ vrouw in deze tijd heb je al snel de hele zondag nodig. Het leven van een 40+ vrouw heeft namelijk alles wat de Gooise Vrouwen, Desperate Housewifes, Ally McBeal en de dames in Sex and the City ook hebben. Maar dan in het echt.

De 40+ vrouw van nu heeft 1,5 kind, een drukke baan, sport, doet vrijwilligerswerk, volgt een studie en heeft hond, lease-SUV en minnaar. En, dat is anders dan een paar jaar geleden, ze weet ook nog eens alles over van alles. Dus leest zij op zondagochtend naast Volkskracht, NRC, Vrij Nederland en Elsevier, de J/M en Intermediair, liggen VIVA en Psychologie Magazine naast Opzij en Cosmo en leest zij afwisselend de nieuwste van Grunberg of een exemplaar uit de Bouquetreeks.

Na het eerste kopje cappuccino is het de hoogste tijd voor wat quality time (voor de niet-kenners: kort met veel stakeholders tegelijk iets ondernemen). Dus gaat hond met 1,5 kind in de SUV en wordt het bos opgezocht. Daar loopt ze met kind en hond een uurtje rond, waarna in dat leuke tentje bij de ingang nog even een tweede kopje cappu wordt gedronken voordat alles en iedereen weer naar huis gaat.

De middag is van het betere multitasken: mail checken, msn-en met vriendinnen, minnaar sms-en, terwijl je een spelletje ganzenbord speelt. Het kan allemaal, de bladen hebben je immers geleerd wat hot is en wat not. Dus verspil je geen tijd aan shoppen op zaterdag, maar doe je op zondag je internetbestelling. Ze komen het wel brengen. Jij kan je tijd beter besteden: met glaasje wijn en kaasje op de bank komt de zondag tot een eind. En als je de dag erna wakker wordt dompel je je weer onder ineen werkweek van rennen, vliegen en racen. Tot het weer zondag is…

Ik ken dat zo’n zondagochtend: croissantje, glaasje jus, krantje en daarna bij een kopje cappuccino de bladen van die week. Mijn vrouwtje is zo’n 40+ vrouw. Of toch niet? Ze heeft geen SUV.

Catootje

Koken is als beminnen Je doet het met overgave of helemaal niet (Harriet van Horne)

De liefde van de man gaat door de maag, maar is eten werkelijk zo belangrijk voor een relatie. Is het enkel de liefde van de man of zijn vrouwen ook gevoelig voor een goed bereide maaltijd?

Een goed diner is opgebouwd als een mooi boeket, schilderij of boek. De samensteller probeert iets over te brengen, een gevoel weer te geven. De via hetzelfde recept klaargemaakte lamsfilet zal de ene tafelgenoot in vervoering brengen en de ander zal nauwelijks reageren. Natuurlijk zal eenieder direct zeggen dat dat aan de tafelgenoot ligt, maar zit er geen kern van waarheid in de stelling dat een met liefde bereide maaltijd altijd beter smaakt.

Het probleem bij koken is dat veel mensen het te goed willen doen. Ze pluizen vele kookboeken uit, kiezen de verfijnste recepten en staan dagen in de keuken om deze geheel volgens de regels te bereiden. Het resultaat zal ongetwijfeld smakelijk zijn en de gemiddelde tafelgenoot zal het niet merken. Maar soms verwacht je iemand waarop je net dat beetje extra indruk wil maken. Diegene die je met dit ene etentje wil overtuigen van het feit dat jij de ware bent. En vaak gaat het dan mis. Ondanks alle voorbereiding slaat de vonk niet helemaal over en omdat dat meestal al snel duidelijk is, is de sfeer niet in overeenstemming met de geserveerde gerechten. Al met al een mislukking die de kansen op toekomstige pogingen een ander met kookkunst te verleiden doen afnemen. Maar waar gaat het dan mis?

Koken is geen wetenschap. Sommige van de beste koks hadden niet eens een diploma. Koken doe je met je hart. Recepten zijn dan ook geen handleidingen, maar handreikingen. Zij geven aan met welke ingrediënten de maaltijd bereid moet worden en adviseren een bereidingswijze. De betere kok ziet ze ook op deze manier en legt ze voor het daadwerkelijke bereiden van de maaltijd terzijde. Vanaf dat moment laat hij zich enkel leiden door gevoelens. Zo wordt elke maaltijd een meesterstuk op zich en compleet als ‘maatwerk’ bereid. Juist door niet strak via het ‘boekje’ te koken zal het beste resultaat verkregen worden. Waarbij zeker de persoon voor wie de maaltijd bereid wordt niet uit het hart mag worden gesloten.

Maar is dit nu alleen voor mensen weggelegd die goed kunnen koken, of kunnen deze mensen nu juist zo goed koken omdat ze deze spelregels toepassen?

De simpele regel met je hart te koken zal van een ieder een betere kok maken. De keuze van de recepten geven de basis van de kok aan, de mate waarin hij zich tijdens het bereiden durft te laten verleiden door de ingrediënten bepalen het niveau van het eindresultaat.

En niet enkel mannen zullen dit merken, vrouwen zijn hiervoor wellicht zelfs gevoeliger. Dat maakt echter ook dat vrouwen, over het algemeen, makkelijk gevoel in de maaltijd zullen leggen. Waardoor meer mannen zullen ‘vallen’ voor een goede maaltijd, zodat nog steeds het spreekwoord luidt dat de liefde van de man door de maag gaat.

Catootje

Nat

Ik weet niet hoe het met andere honden is, maar ik heb een hekel aan water. Het maakt me niet uit of het sloot-, bad- of regenwater is. Nat worden is gewoon niet mijn idee van een leuke vrijetijdsbesteding. En daarom is de herfst eigenlijk niet aan mijn hondenlijf besteed.

Want een wandeling in de regen om op het dichtstbijzijnde gras je behoeft te doen (niet te ver en meteen omdraaien als je denkt dat je het wel weer een paar uur uithoudt) wil nog wel eens zorgen voor moddervlekken op je vacht. En zij is dan onverbiddelijk: ik moet in bad.

Op zich kan ik met een beetje stilstaan wel zorgen dat het badderen zelf niet meer dan vijf minuten gaat duren. Alleen duurt het daarna dus uren voor je droog bent en ben je dus (je raadt het al) al die uren nat. Zelf snap ik dan ook niet helemaal wat de toegevoegde waarde is van in het bad gaan na een regenbui. Je wordt er nog natter van, het duurt dus nog langer voor je weer droog bent en na die uren was de modder er ook wel met een borstel uit gegaan.

Maar goed, zij wordt er blijkbaar blij van, want waarom zou ze anders zich door mij nat laten spetteren in de badkamer zodat zij na regen en mijn bad zelf ook moet opdrogen.
En als zij blij is, ben ik blij.

Catootje

Wat neem je mee op reis?

Wie mij een beetje kent, weet dat eten (en dan vooral menseneten in mijn buurt) heel belangrijk is voor me. Vandaar vandaag een lijst van dingen die je mee moet nemen op (zeil)vakantie.

1 pak 500 gr Douwe Egberts koffie per week + 1 extra *
1 grote pot Calve pindakaas per week + 1 extra *
1 pak Bolletje beschuit per week + 1 extra * **
Bier naar smaak van de zeilers *
Pickwick thee *
pp 1 Cup a soup doosje per week in niet kruidige smaken (champignon, chinese tomaat, rundvlees, groente) *
3 pak gewone toastjes / crackertjes (om iets te eten als je maag niets als wil)
3 pak Sultana's (voor de langzame suikers)
3 pak repen (mars, snickers, twix, voor de snelle suikers)
10 ltr Dubbeldrank in een milde smaak (niet zuur!)
10 ltr water in pakken
4 x 1,5 ltr Coca Cola *
4 x 1,5 ltr Sinas
3 houdbare maaltijden (bijv macaroni + zakje saus + blik vlees + houdbaar dessert)

* Aan boord is goed eten belangrijk, dus liever kwaliteit dan kwantiteit.
** Van de beschuit moet je iets meer meenemen als meer mensen beschuit eten, ik lust het niet.

Je echte eten kan je in elke buitenlandse stad ook kopen. Verbazingwekkend misschien voor sommigen, maar ook in het buitenland hebben ze kaas, melk, brood, vlees, groente en iets dat op aardappels lijkt. Je neemt dus alleen voor de eerste dagen vers mee en zorgt verder steeds dat je voor 2-3 dagen vers in huis hebt.
Voor de eerste dagen:
- 3 maaltijden
- Verse melk
- Broodbeleg

Het eten voor de hond mag je van mij gerust vergeten. Heb ik een goede reden om menseneten in mijn bakje te krijgen.

Catootje

6 tips om zeeziek te worden

Mensen denken altijd dat een hond niets doorheeft. Ik ben dan wel stil en het lijkt soms of ik lig te slapen, maar ik merk van alles. De kennis die ik de afgelopen weken heb opgedaan wil ik graag delen.

Vandaag zes tips om te zorgen dat je zeeziek wordt:
1) Begin maanden van te voren al te zeggen dat je hoopt niet zeeziek te worden.
2) Roep, vanaf het moment dat je aan boord stapt, steeds dat je zeeziek gaat worden.
3) Doe zo min mogelijk, dus ga vooral stilzitten.
4) Zit met voorkeur (stil) met je rug in de vaarrichting.
5) Luister niet naar de wachtleider, dus eet bijv. niet als het gezegd wordt. Doe niets!
6) Vertel het niet aan de wachtleider als je je rot gaat voelen. Hij/zij zou eens een remedie weten ;-)

Ben zo blij dat ik dit nu kan delen.

Catootje

Mijn eigen bank

Ik ben een tevreden hond want ik lig nu op mijn eigen bank. Het zeilavontuur is voorbij, mijn reddingvest kan de kast in tot het eerste weekend van scouting en ik kan weer mijn vertrouwde rondje lopen.

Deze reis heb ik veel geleerd, daar zal ik de komende weken over bloggen. Nu ga ik eerst slapen, want het duurde wel tot 6.30 vanochtend voordat het motorgeluid uit ging aan boord en iedereen kwam slapen.

Truste!

Catootje

Gezelschap

Het is niet erg als het buiten regent, want dan komt er altijd wel iemand naar binnen om mij daar gezelschap te houden. Vandaag was dat mijn vrouwtje, we hebben heerlijk geslapen.

In Amsterdam aangekomen mocht ik mee naar de brugwachter. Toen we later echt op de wachtplek voor de Staande Mast lagen heb ik zelfs los kunnen rennen in het Westerpark.

Nu hopen dat ze snel weer naar bed komen. Samen slapen is toch leuker.

Catootje

Kussens

Ondertussen heb ik de meeste kussens hier aan boord wel geprobeerd. De banken, de SB hondekooi en het bed van de Schipper. Vandaag had ik echter een unieke kans: ik kon OP de Schipper slapen!

Nu kan ik dus uit ervaring vertellen dat de Schipper het fijnste kussen aan boord is. Alleen jammer dat hij af en toe naar de andere bank ging (scheen iets met overstag gaan te maken te hebben). Was dan ook best wel blij dat ik gewoon het bed van vrouwtje weer kon gaan gebruiken.

Ondertussen (eindelijk) mijn blaas kunnen legen. 7 uur weg en laat in Enkhuizen is voor die mensen misschien geen probleem, maar hier aan boord is geen gras. Alleen lekker liggende kussens.

Catootje

slapen

Ik begrijp best dat ze hier een keer uit willen slapen, maar kunnen ze dan niet gewoon stil blijven liggen? Elke keer als ze zich omdraaien denk ik dat het tijd is om op te staan en loop ik alle bedden langs om iedereen goedemorgen te wensen. Dat ik daarna mee naar de bakker moest was minder vervelend, liepen we door de Engelse Tuin. En daar is lekker gras.

De rest van de ochtend heb ik uit kunnen rusten. Na een stukje appeltaart en de lunch ben ook ik maar weer eens Harlingen in gegaan. Over de sluis naar grote winkels waar honden gewoon naar binnen mogen. Tegen de wind in naar de poffertjeskraam daarna was minder prettig, vooral ook omdat ik geen poffertje heb gegeten.

Wat mij betreft gaan we morgen dan ook gewoon weer varen. Ik ben die rondhangende mensen beu en wil gewoon slapen.

Catootje

Modderbad

Op zich ben ik niet zo van het vroege opstaan, dus toen het vrouwtje om 6.40 haar bed uit ging ben ik snel bij Sjoerd op de bank gaan liggen. Helaas stond die even later ook op, zodat er voor mij niets anders op zat dan mee te doen. Het had allemaal wel zin, want al snel zat ik heerlijk op schoot op een boot die heel snel over het water ging.

Toen ik weer gras onder mijn pootjes voelde bleken we op Terschelling te zijn. Een dagje uit dus. Met een stukje taart, een stukje ijshoorn, een stukje kaas, mij hoor je (alweer) niet klagen. Al was het wel jammer dat ik zelfs op de uitkijkduin aan de riem moest en in de bus steeds op schoot.

Ik was dan ook heel blij toen we op het strand aankwamen. Daar mocht ik los! Die mensen snappen er werkelijk niets van, gaan ze na een kwartiertje strand alweer richting het gras en de stenen. Waren ze alleen ‘vergeten’ mij weer aan de riem te doen, dus ik rook mijn kans en verdween om helemaal alleen over het strand te rennen. Heb ik toch mijn vijf minuten van echte vrijheid ervaren.

Jammer dat het vrouwtje me terugfloot. Braaf hondje als ik (soms) ben rende ik prompt in een rechte lijn naar haar toe. Om opeens tot mijn buik in de modder te staan. Snel een omweg genomen, maar het was al te laat. Ik was heel, heel , heel vies. Zo vies dat het vrouwtje me oppakte en me een aantal keren in een diepe plas met water gooide om me schoon te spoelen. Het leek wel alsof ik in het bad was geweest of echt gezwommen had, zo nat was ik.

Nu ben ik weer helemaal droog en lig ik lekker op Sjoerds tas te slapen.

Catootje

Spareribs

Wat fijn dat de brugwachters in Friesland niet zo vroeg werken op zondag, nu kon ik uitslapen. En na een wandelingetje voor de eerste levensbehoefte vertrokken we naar Harlingen. Waar we naast een klein stukje gras liggen. Maar ik had helemaal geen tijd voor dat gras, ik moest nog even mijn rust nemen voordat opa en oma Sjoerd kwamen brengen.

Het is dat ik al geen staart heb, anders had ik die er vandaag vast vanaf gekwispeld. Wist gewoon van gekheid even niet wat te doen, toen ze aan boord stapten. Snel hervond ik mezelf, om wisselend bij opa, oma of Sjoerd op schoot te gaan zitten.

Vanavond ben ik mee geweest de stad in. Anders dan de 1e dag hier in Harlingen, mocht ik nu onder de tafel zitten tijdens het eten, kreeg ik stiekem wat vis en heb ik net op het achterdek 2 sparerib botjes gegeten.
Ik heb een heerlijke dag gehad.

Catootje

Reddingsvest: ook voor honden

Vanochtend moest ik natuurlijk eerst nog even over het Borkumse gras rennen, maar daarna kon ik gewoon met het vrouwtje terug naar bed. Om wakker te worden van een sympathieke meneer die aan Philip vertelde dat zijn boot niet door de sluiproute kon. Bleken we in de buurt van Schier te zijn, waarvan we de vuurtoren de hele 1,5 uur durende omvaarroute gezien hebben.

In de sluis van Lauwersoog zag ik op de boot achter ons een heel klein hondje dat steeds zijn reddingvest aan moest. Ik zat gewoon alleen in mijn tuigje. Was wel blij dat mijn hondenvriend een vest aan had, want hun boot maakte een gekke plons toen zijn baasje het touw doorsneed dat zijn vrouwtje bij een dalende sluis had vastgemaakt. Weer een hond gered.

De rest van de middag scheen de zon en heb ik de mensen aan dek vermaakt. Natuurlijk bij het eten geprobeerd wat te bietsen en op tijd naar binnen als het gaat regenen. Net ook even rondgelopen hier in Dronrijp en op tijd binnen, want nu regent het heel hard. Denk dat ik maar weer ga slapen.

Catootje

Een dagje rust

Ik was na 7 dagen vol aandacht wel toe aan een dagje rust. Leuk hoor al die mensen de hele tijd om je heen, maar als hond heb je af en toe ook behoefte aan een beetje tijd voor jezelf. Gelukkig gingen Daan, Philip en het vrouwtje vandaag naar Borkum stad. En omdat Sjoerd H de veerboot naar Eemshaven nam om naar huis te gaan, had ik de Overstag voor mij alleen.

Ik heb heerlijk op de bank gelegen, achter vliegen aangejaagd en geslapen. Nadat ze terug waren ben ik met het vrouwtje een eind gaan lopen, dat ze er nog zin in had na een dag Borkum… maar ik was er wel blij mee.

Nu rustig weer op de bank, genietend van de aandacht. Het hondenleven is zo gek nog niet.

Catootje

Slapen in de zon

Over vanochtend wil ik het eigenlijk niet meer hebben. Wat die mensen nu weer bedacht hadden! Wil het vrouwtje rustig met me gaan wandelen, terwijl de rest diesel haalt.. takelen ze me de 3 meter naar boven! Wat doen ze me aan?!

Moest ik daarna eerst binnen zitten. Nu mooi niet dus. De zon scheen, zij waren aan het motoren, kan ik toch best buiten zijn. Dus lekker geblaft tot ze me naar buiten haalde. De hele dag daarna buiten geweest. Het kussen ingepikt als iemand opstond om zich in te smeren, stukje kaas gegeten, ik heb het wel naar mijn zin gehad.

Catootje

Elk nadeel heb z’n voordeel

Het is niet mijn hobby om vroeg op te staan, maar vandaag zag ik daardoor wel de zonsopkomst boven het Kielerkanaal. Want om 5.15 uur liepen vrouwtje en ik al bij de haven. Gingen ze vlak daarna weg en moest ik dus naar binnen terug.

Gelukkig kwam eerst het vrouwtje naar binnen om te slapen, zodat ik bij haar kon liggen. Toen zij weer naar buiten ging, kwam Philip naar binnen. Kan ik toch mooi zeggen dat ik met/bij de schipper geslapen heb!

Nu liggen we in Norderney langs de kade. Ben ik wel blij met mijn nieuwe reddingvest, zodat ze me de 3 meter ophoog kunnen tillen. Anders werd het toch knap lastig om gras te vinden, hier aan boord is het niet. Morgen nog een keer de gevaarlijke truc en dan op naar Borkum. Daar is lekker veel gras, ik kijk er nu al naar uit.

Catootje

Liefdesverdriet

Ik lig al de hele dag te liggen. Ben al de hele tijd verdrietig, want vandaag is mijn nieuwe liefde vertrokken. Vanochtend hebben Nico en Marisja de bus en trein naar Nederland, naar huis, genomen. Het is leeg aan boord. Graag zou ik bij Moos uithuilen, maar die is ook weg :-(

Met de rest zijn we eerst diesel gaan halen en hebben we daarna het Kielerkanaal door gevaren. De zon scheen, er was een klein briesje. En ik mocht de hele dag buiten zitten. Totdat we bij Brunsbuttel aan kwamen. Toen moest ik naar binnen. Heb ik de mooie aanleg van Daan gemist, zijn eerste aanleg met een zeiljacht! Ging helemaal goed, want ik heb geen boem gehoord. Morgen richting Nederland, ze gaan heel vroeg opstaan… om 5 uur! Gelukkig kan ik daarna gewoon weer gaan slapen.

Catootje

Weg uit Denemarken

Vanochtend was het mistig, niet dat ik er last van had. Ik kon gewoon een rondje lopen en daarna aan boord gaan zitten. Wat vervelend was waren de golven onderweg. Wordt ik niet zo blij van en dus ben ik net zo lang gaan blaffen tot ik naar buiten mocht. Daar heb ik het grootste deel van de dag bij het vrouwtje op schoot gezeten.
In de middag begon de zon te schijnen en ben ik de rest van het achterdek gaan verkennen. Er kwamen ook steeds meer mensen buiten en dus steeds meer mensen om bij te zitten. Voor mij was het wel fijn dat er weinig wind was en ze moesten motoren, dan kan ik ook echt naar buiten.

Nu liggen we in de haven van Kiel. Morgen gaan we weer motoren, je mag niet anders in het Kielerkanaal. Ik ben benieuwd waar we daarna uitkomen.

Catootje

Zon en aandacht

Vanochtend toen ik naar buiten ging zag ik een rond geel ding aan de horizon. Volgens de mensen hier aan boord is dat de zon, ik was bijna vergeten hoe die eruit ziet. Maar… na vandaag weet ik het weer, want ik heb de zon de hele dag gezien.
Letterlijk, want ik heb buiten gezeten de hele dag. Natuurlijk bij mijn nieuwe vriendje op schoot, maar ook bij de rest en op mijn eigen kussen. Geen wind, dus ze waren aan het motoren. Voor mij wel gunstig, dan mag ik ook naar buiten.

Gekke dingen gezien onderweg! Klapt er opeens een reddingvest open en springt Marisja daarna met dat opgeklapte vest in zee op zich te laten redden. Ook waren er heel veel molens. Niet van die leuke als van Jan op de Kaag, maar honderden lange masten met wieken. Schijnen ze hier in Denemarken gek op te zijn.

Ik heb een heerlijke dag gehad. Morgen graag nog zo een.

Catootje

Een nieuwe liefde

Ik zal het maar meteen aan de wereld vertellen: ik heb een nieuwe liefde. Hij heet Nico en soms noemen ze hem hier aan boord Siem. De afgelopen nachten heeft hij al bij mij op de bank geslapen. Vandaag heb ik bijna de hele dag lekker tegen hem aan gelegen. En dat was heel fijn.

Er was alle tijd voor mijn geknuffel met Nico, het regende (alweer). Dit keer was het een gelukkie voor mij, alleen Philip en Sjoerd bleven buiten. De rest kwam bij mij zitten. En ik kan dus heel goed bij Nico liggen terwijl hij een boek leest of een spelletje speelt.

Ik hoop op morgen weer regen en dat hij dan weer binnen komt zitten. De mensen schijnen zon te willen, ze gunnen me ook niets ;-)

Catootje

Regen

Wat kan ik vertellen over vandaag. Het regende om 8 uur, het regende om 9 uur, het regende om 10 uur en om 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18 en 19 uur! Gelukkig was het daarna droog zodat ik mee kon om Ales Stenar, een Vikingschip van stenen a la Stonehenge, te bekijken in Kaseberga.

O ja en ik heb bijna de hele dag de motor gehoord op een paar uurtjes aan het begin van de middag na. Dus er zal wel geen wind geweest zijn.

Catootje

Verhalen uit de 2e hand

Vandaag kan ik niet veel vertellen over mijn eigen dag. Naast een aantal korte wandelingen heb ik vooral geslapen. Op mijn eigen kussen, op Nico’s slaapzak, er waren lekkere plekjes genoeg en geen mensen om te zeggen dat ik er niet mag liggen.

Nu is het druk, want iedereen is terug. De verhalen kan ik kort samenvatten:
• In de regen is de jamboree niet zo leuk;
• Het kampterrein daar is nu al drassig;
• De bussen hadden problemen met wegrijden;
• 1 van de dames heeft een das gekregen van een Ierse meneer die ze kent van de JubJam;
• 1 van de heren heeft bijna alle scouts die er waren aangesproken en gevraagd hoe het was;
• De ansichtkaarten waren nu al op;
• De shop ging dicht omdat de pinkassa’s het niet deden;
• Er waren poffertjes, kroketten en bitterballen in het Holland House.

Volgens mij heb ik niet veel gemist.

Catootje

Ǻhus is best leuk

Een dagje Ǻhus betekende voor mij een dagje aandacht, rust en een lange wandeling. Eerst werd er uitgeslapen. Daarna deden de mensen hun uniform aan voor de sluiting van de Armada, de Noorse scouts vertrokken vandaag naar de Jamboree. Ik hoefde niet mee en dus ook mijn das niet om.

Terwijl de mensen het stadje gingen bekijken en kaartjes gingen halen voor de Jamboree morgen, heb ik lekker de boot voor mij alleen gehad. Weer terug (ze hadden geluncht met een heel groot ijsje en niets mee mij meegenomen) nam het vrouwtje mij mee wandelen naar de andere kant van de rivier. Waar aan deze kant huizen staan, zijn daar heel veel dennenbomen. Zoveel dat je de geur op zee al kon ruiken. Terug zijn we met het pontje gegaan.

Vanavond luisterde het vrouwtje naar de Hohe Messe van Bach, net als haar collega’s. Alleen had zij mp3 en waren ze in NL in het concertgebouw. Voordeel voor mij was dat we weer gingen lopen. Fijn hoor, zoveel gras in de buurt.
Morgen gaan ze naar de Jamboree. Ik mag niet mee. Alleen hulphonden mogen op het terrein en ik vind ik mezelf best hulpvaardig (Ik help altijd met het opeten van menseneten) toch ben ik geen hulphond. Maar na een dag van zoveel wandelen ben ik blij met een dag rust ;-)

Catootje

Déjà vue

Vandaag had ik het gevoel dat ik een jaar terug was in de tijd. Met alleen Philip en Marieke aan boord zijn we van Ystad naar Ahus gegaan. In de haven moesten we nog even wachten en hoorde ik heel veel herrie. Dat bleek de schroef van een veerboot te zijn. Gelukkig konden we daarna snel weg. Net buiten de haven werd de halfwinder al gehesen.
Het was zulk lekker weer, de zon scheen voor het eerst in dagen, dat ik zelfs tijdens het zeilen buiten mocht. Dat was zo fijn. Lekker op mijn eigen kussen in de deuropening met Philip en het vrouwtje dichtbij. Het leek allemaal wel heel erg op onze fijne vakantie van vorig jaar. Behalve dan dat ze opeens gingen schoonmaken.
Nu liggen we in Ahus. Op de bestemming van onze zeilreis. Ben heel benieuwd hoe de komende dagen hier gaan zijn. En daarna gaan we beginnen aan de terugreis.

Catootje

Eindelijk in Zweden

Vanochtend moesten de mensen om 8 uur bij de vlag zijn om met z’n allen de dag te starten. Ik mocht lekker aan boord blijven. Rond 8.30 hoorde ik een heleboel herrie van schroeven om me heen, een duidelijk teken dat ze gingen vertrekken. Niet dat ik dan iets oef te doen, ik moet alleen op de bank blijven liggen.
Eerst gingen ze motoren richting een kanaal waardoor we 8 Nm af konden snijden. Daarna begon het zeilen. Vrouwtje ging even liggen en ik mocht bij haar liggen. Daarna kwam Marisja ook even liggen, heel fijn zo’n mens om tegenaan te liggen.
Na heel lang liggen mocht ik even naar buiten. Heb ik lekker bij Sjoerd op schoot gezeten, terwijl ze buiten een spelletje Party & Co deden. Er was nog wel even paniek, want toen hij even naar de wc was geweest stond het handeltje niet goed en kwam er heel veel water binnen.
Uiteindelijk moest ik naar binnen want ze gingen aanleggen. Daarna mocht ik snel naar buiten, over de boot met Belgen heen en naar de kant. Heb ik zomaar op Zweeds gras een plas gedaan! Al die prikken en onderzoeken niet voor niets! Ik ben nu echt in Zweden en het gras voelt hier hetzelfde als in Nederland. Dat viel wel even tegen, maar toen ze met z’n allen een rondje gingen lopen heb ook ik ijs gehad (ik mocht de bakjes uitlikken).
Zweden is best leuk.

Catootje

Buiten storm, binnen rust

Vandaag hebben we eerst uitgeslapen, ik mocht pas om 9 uur mijn bed uit en daar heb ik me braaf aan gehouden. Om 9.01 ben ik Sjoerd even gedag gaan zeggen die op was. Daarna maar weer in bed gekropen tot de rest rond 9.30 ook wakker werd.

De mensen hebben het rustig aan gedaan hier. Ontbijt met veel plakjes kaas voor mij. Uit NL is namelijk Edammer meegenomen en ze willen Deense en Zweeds kaas willen. Dus moet de Edammer op. Dat doen ze door mij af en toe en plakje te geven en door vanavond aardappelschotel met kaas te eten.

Vanmiddag was ik met Sjoerd en Philip aan boord. Sjoerd liep de hele tijd op en neer, want hij was de was aan het doen in het havengebouw 10 minuten hier vandaan. Philip was wel dicht bij. De andere mensen zijn naar de stad geweest, nou zij liever in die regen dan ik.

Nu is iedereen weer terug en de boot aan het klaarmaken voor het vertrek morgen. Gaan we naar Zweden! Ben benieuwd hoe het gras daar is.

Catootje

Zaterdag= scoutingdag

Elke zaterdag heeft vrouwtje scouting en vaak mag ik mee. Daarom stond ik niet gek op mijn vier pootjes te kijken toen ze vanochtend haar uniform aan deed en er een heleboel andere mensen in uniform waren. Bleken ze wel talen te spreken die ik niet versta. Maar even naar mensen toe lopen en ze geven je vanzelf aandacht.

De mensen gingen kennismaken met elkaar door een postenspel te doen. Wij zijn lekker twee keer naar de winkel gelopen en verder heb ik vanaf het achterdek gekeken naar al die zeeverkenners uit verschillende landen. De Noorse scouts heb ik een beetje extra liefde gegeven, ik denk dat ze dat deze dagen wel nodig hebben.

Aan het eind van de middag heb ik gezorgd dat ik op de groepfoto kwam. Daarna aan boord gebleven. Van Philip kip van de bbq gehad, van Marisja een toetje en van Daan een chippie. Morgen gaan ze niet zeilen, het waait te hard. In plaats daarvan gaan ze uitslapen tot 9 (!) uur, ook de oudere meneer aan boord die altijd heel vroeg wakker is heeft zijn wekker uitgezet. De schipper wil voor 9 uur niemand horen, hoop dat hij bedoelt dat hij geen mensen wil horen. Kan ik wel even kijken of hij al wakker is ;-)

Catootje

Eindelijk rust

Vandaag waren ze eindelijk een dagje weg en had ik de Overstag voor mij alleen. Na een enerverende ochtend had ik dat ook wel nodig. Vanochtend ben ik namelijk naar een Deense dierenarts geweest. Om Zweden in te mogen moest ik namelijk nog een gezondheidsverklaring hebben en ontwormt zijn. Vrouwtje en ik zijn door Ron met de auto weggebracht. De dierenarts was heel aardig en daarna hebben we de bus naar de haven genomen en lekker een stukje gelopen naar de boot.

Vanmiddag dus het schip voor mij alleen. Ik heb allebei de banken de uitgeprobeerd, mijn eigen hoekje lag toch het lekkerst. Mijn gezelschap (Moos) is een handpop en kan niet praten. Wel lekker rustig.

Bij thuiskomst van de rest bleek dat ze opeens met zes mensen waren. Nu voel ik me pas echt in de minderheid. Ach, zolang ik maar bij de dames mag slapen, valt het wel mee.

Catootje

havenmeesters en regen

Op zich ben ik een makkelijke hond, al zeg ik het zelf. Geef me eten en aandacht en je hoort me niet. Er zijn alleen een paar dingen waar ik niet tegen kan: havenmeesters en regen.

Van de eerste soort hebben we deze vakantie nog niet veel gezien. Vrouwtje hoeft alleen maar mij uit te laten, terwijl iemand anders de havengelden betaald. Jammer voor mij, want ik had graag weer eens naar een havenmeester geblaft. Fijn dat Ron (de organisator van de SSA) hier een soort havenmeester is en vanavond even op de boot klopte. Kon ik toch nog iets doen dat op tegen havenmeesters blaffen lijkt.

Regen hebben we genoeg. Marisja heeft een nieuw zeilpak gekocht en dat is nu al afgeschreven, zoveel heeft ze het gebruikt. Ikzelf lig bij regen gewoon lekker op de bank. Dat is dan ook de plek waar ik het grootste deel van de middag heb doorgebracht. Laat die mensen maar lekker buiten zitten, hond zijn heeft wel voordelen.

We liggen nu al sinds 4 uur in de haven van Kopenhagen en het regent nog steeds. Kan ik straks mooi een heel klein stukje lopen en dan snel weer terug naar de bank. Is zij vast ook heel blij mee…

Catootje

Gekke dingen

Vandaag zouden we eigenlijk heel veel gaan zeilen. Voor mij zou dat betekenen dat ik de hele dag in een van de hondekooien zou zitten. Maar er was geen wind. Dus gingen ze motoren. Kozen ze meteen voor een wat andere route, onder drie bruggen door, tussen allerlei ondiepten door, naar Rodvig. Scheelt morgen 17 Nm varen (zo’n drie uur).

Onderweg hebben Plien en Bianca pannenkoeken gebakken. Niet dat ik er daar een van gekregen heb. Ik moest het doen met de geur. Gelukkig kon ik daarna naar buiten om te genieten van het uitzicht vanaf de schoot van een van de mensen hier.
Rodvig is wel een grappig plaatsje. Bianca en Siem hebben zelfs gezwommen en we zijn met z’n allen naar de witte rotsen van Stevns Klint gelopen.

Nu lig ik lekker op mijn eigen kussen.

Catootje

Eten

Wie mij een beetje kent weet ik dat dol ben op eten, vooral op menseneten. Brokjes zijn zo saai, dan kan je beter een beetje bedelen voor wat vlees, jus of kaas. Nu heeft zij vooraf al zakjes met mijn eigen brokjes aan boord gebracht. Ik maak me daar wel een beetje zorgen over, want stel dat die afgepaste hoeveelheid niet genoeg is. Gelukkig kwam ik vandaag tot de conclusie dat er menseneten genoeg aan boord is. Philip en vrouwtje denken dat ze er wel een wereldreis mee kunnen maken. Zelf snap ik niet waarom ze daar niet blij mee waren, ik wil best helpen opeten hoor.

Dat eten heb ik ook wel nodig, want zeehond zijn is een zwaar bestaan. Zo heb ik vandaag zowel in het Karrebaeksminde fjord als in de oostzee gezwommen. Heb ik in de zon op mijn eigen kussen in de deuropening gelegen tijdens het zeilen en heb ik een rondje in dit leuke dorpje gelopen.

Dus doe mij maar ham-in-blik of stoofvlees. Ik heb het nodig ;-)

Catootje

Beesten aan boord

Eerst dacht ik het alleen recht te hebben als beest aan boord, maar al op de eerste dag bleek dat ijdele hoop. Ook Moos (eland) slaapt bij ons. En een beer(tje) en sinds kort een zeehond. Vooral die laatste zou concurrentie kunnen zijn, ware het niet dat deze knuffel ook voor mij erg goed voldoet als kussen.


Vandaag heb ik er dankbaar gebruik van gemaakt. Eerst dacht ik nog dat het weer een motortochtje zou worden en ik dus in het zonnetje (ja, dat hebben wij hier, sorry NL) buiten zou kunnen zijn. Maar het werd zeilen. Waarop ik (samen met Moos, beertje en zeehond) in de SB-achterkooi heb gelegen.

Weer stilliggend voelde de grond onder mijn voetjes wel lekker, Deense grond. Niet dat ik veel loop, het liefst zit ik op schoot. Ik heb zelfs al de status van mascotte van de SSA bereikt (zie Facebook Simply Sailing). Mijn week kan nu al niet meer stuk.

Catootje

17 juli, ergens op het Kielerkanaal

Wat een 24 uur. Het is dat ik eigenlijk zeehond ben, maar anders…

Gister rond 19 uur vertrokken ze dus uit Norderney. Er waren nog wat dingetjes met diesel, maar daar trek ik me niets van aan. Ik kreeg jus over mijn brokjes en mocht de vlabakjes uitlikken, al het andere is niet belangrijk.

Het gevecht om de bank heb ik dit keer slimmer aangepakt. Ze gingen namelijk echt zeilen en dan ligt zo’n schip over te hellen. Handig dus om dan je vrouwtje te gebruiken als kussen. Zij het gevoel dat ze baas is over eigen slaapzak, ik de mogelijkheid te liggen zonder om te schuiven. Lijkt me een typisch geval van win-win.
Rond 2 uur stond ze op, waarna ik de bank voor mij alleen had. Korte tijd later voelde ik wat bonken en keerde de boot 180 graden, maar dat bleek er allemaal bij te horen. Uiteindelijk wisten ze de Elbe te bereiken. Toen moesten ze dus nog het hele eind de rivier op naar Brunsbuttel. Gelukkig waren de gordijntjes open, zodat ik (op mijn achterpoten staand op de bank) naar buiten kon kijken.

De sluis in Brunsbuttel was weer hilarisch: we lagen met 2 motorboten. Die allebei verkeerdom lagen, omdat ze eerst voor hadden vastgemaakt en dat niet goed gaat met wind van achter (he, dat weet ik zelfs). Na de sluis begon een lange tocht op de motor. Het was ondertussen al 14 uur na vertrek en ik had dus geen stukje gras gevoeld sinds gisteren 17 uur. Gelukkig vond Nico een aanlegsteigertje en kon ik even doen wat hondjes moeten doen.

Nu lig ik al weer een paar uur op mijn eigen Overstagkussen te hangen en slapen. Hoop dat ze vanavond de overkant bereiken, ben er wel aan toe mijn beentjes te strekken.

Catootje

16 juli: Norderney

Ik weet niet wat mensen bezielt. Wordt het donker, komen zij opeens in aktie. Nadat we gister een hele dag rustig aan hebben gedaan en ik heerlijk naar de supermarkt ben gelopen kwam er opeens aktie aan boord. Gingen ze eerst tanken, dus kon ik nog even lopen. Na de sluis rook ik het zoute water al eerste. De loopplank daar was minder leuk, een rooster. Dus moest ik hangend in mijn nieuwe reddingvest naar de kant om nog even gras onder mijn voetjes te voelen.

Daarna hoorde ik de motor starten en gingen we blijkbaar op pad. Het vrouwtje kwam al snel naar binnen en lag toen opeens op MIJN bank. Die had ze wel eerst verbouwd om er een zeevastbed van te maken. Makkelijk, want dan kan je er niet uit vallen. Maar dat doet niets af van het feit dat we samen de bank moesten delen. Het kostte even moeite voor ik de juiste plek (haar hoofdkussen) gevonden haar.

Gelukkig stond zij rond 2 uur weer op. Had ik lekker de ruimte, terwijl zij het varen overnam van Philip. Kon ik eindelijk lekker slapen waar ik wilde. De steiger die ik voelde na aanleggen kwam me bekend voor: Norderney. Daar kan je achter konijntjes aanrennen. Jammer genoeg blijven we maar een dagje. Vanavond schijnen ze weer te gaan varen, om dan morgen overdag meteen het Kielerkanaal te doen. Ik zal wel zien.

Catootje

Slapen

Wat al die mensen hier aan boord aan het doen zijn, ik weet het niet. Gister hebben ze het over weg gaan, nu zitten ze nog allemaal hier. Voordeel is dat de Overstag stil ligt, zodat ik rustig mijn dutje kan doen.

Blijkt dat er veel te veel wind staat en de golfhoogte 2,6 m is. Dan vaar je natuurlijk niet uit. Dus blijft de Overstag liggen en mag ook ik vandaag blijven liggen. Ze denken dat ze vanavond weg gaan, geen probleem. Als ik dan vanmiddag een mooi rondje mag lopen, dan ben ook ik gelukkig. Mag het vrouwtje in thermo-onderkleding en zeilpak de nacht in zeilen, ga ik lekker liggen slapen.

Catootje

14 juli 2011: Schiermonnikoog

Vandaag heb ik een heerlijke dag gehad. Veel gezien, maar niet heel veel moeten lopen. Want.. ik had een eigen mandje voorop de fiets van mijn vrouwtje. Misschien moet ik even beginnen bij het begin. Golven van 4 meter en een onduidelijk weerbericht maakte het besluit hier aan boord makkelijk: ze gingen niet varen vandaag. Gelukkig hadden ze een alternatief: we gingen naar Schiermonnikoog vandaag.
Met het veer van 9.30 naar de overkant en daar hebben we fietsen gehuurd. Voor mij was er geen mandje voor achterop, maar ik mocht voorop. Vrouwtje heeft nu wel spierpijn van het sturen, ik heb niets, ik moest alleen zitten.

Wel heb ik veel van Schier gezien, twee vuurtorens, een bunker, het oorlogskerkhof en een baken. Mocht ik tussendoor nog even los langs de fietsen rennen, heerlijk mee met een stukje lopen. Uiteindelijk hebben we het veer van 17.30 terug genomen naar Lauwersoog. Daar aten zij kip of vis met patat. Kreeg ik lekker ook een stukje kibbeling, een succes dag dus.

Nu zijn zij bezig met de route van morgen: we gaan naar Norderney. Sjoerd en Marisja zijn hard aan het rekenen, terwijl Philip, Nico en het vrouwtje kijken hoe het gaat. Ik lig lekker op mijn eigen kussen, mijn nacht is al begonnen.

Catootje

13 juli 2011: Lauwersoog

Terwijl ik heerlijk naast Marisja lig, wordt mijn blog voor me getypt.

Regen, wind, we liggen nog steeds in Lauwersoog en toch heb ik last van een schommelende boot. Waar ik zeker geen gebrek aan heb is aandacht. Maar goed, laat ik eerst maar vertellen over de dag hier.

Vanochtend sliepen ze een beetje uit, gelukkig waren SjoerdH en Philip wel op tijd wakker. Ik ben dus de slaapzak maar uitgekropen, heb me even lekker uitgeschud bij het hoofdeind van de dames en ben daarna de kajuit in gegaan. Iets later volgde ook het vrouwtje en Nico. Die hebben rustig ontbeten, want het was al wel duidelijk.. gevaren werd er vandaag niet.

De hele ochtend hebben ze zitten lezen. Wat voor mij dan betekent dat ik keuze heb uit vijf mensen om op of tegen aan te liggen. Na de lunch (alweer geen hapje menseneten voor mij) gingen zij boodschappen doen en had ik het schip voor mij alleen. Niet voor heel lang natuurlijk en toen ze terugkwamen moest ook ik de regen in. Gras is er binnen nog steeds niet.

Gelukkig mocht ik daarna weer binnen zitten, terwijl zij buiten met hun lifelines gingen spelen. Wel een herrie boven je hoofd zo’n race, maar ze hadden er duidelijk zin in.

De verwachtingen voor morgen zijn nog steeds slecht. Het wordt hier wel een beetje beter, maar in de Duitse Bocht (daar waar we naar toe willen) is wind en onweer voorspelt. Hoop wel dat we Zweden halen, anders heb ik al die prikken voor niets gehaald. Het plan om morgen naar Schier te gaan lijkt me een goed plan. Mag ik mee?!

Catootje

12 juli 2011: Lauwersoog

Het weerbericht voor de komende dagen is niet heel goed. Er wordt best veel wind verwacht en daar kan ik niet zo goed tegen. Dus was ik vandaag wel blij dat ze er voor kozen door Friesland naar Lauwersoog te gaan. Bijkomend voordeel was dat ik daardoor bijna de hele dag buiten kon zijn. In mijn tuigje, aan een eigen lifeline heerlijk in het zonnetje met aandacht van alle mensen aan boord.
Het enige nadeel was dat we al om 7 uur weg zouden gaan. Dus moesten het vrouwtje en ik om 6 uur op. Liep ik daar al om 6.15 door Harlingen. Om me daarna in het hoekje van de bank, op mijn eigen kussen, te nestelen.
Bij Birdaard moesten we wachten op de brugwachter die lunchen was, dus hebben we nog heerlijk naar een grasveldje gelopen. Ook een hondje heeft behoeften.
De wind nam gedurende de dag toe, dus zeilen was er niet bij. Ik ben wel heerlijk op bed gaan liggen in plaats van op de bank. Bij aankomst in Lauwersoog zijn we eerst een eindje gaan lopen, daarna hebben we een hapje gegeten. Ik had lekker jus over mijn brokjes en mocht twee (ja, 2) vlabakjes uitlikken. Nu is het rustig aan doen.
Morgen waait het heel hard uit de verkeerde richting. Donderdagavond gaat de wind naar de goede hoek (hopen we). Ik zal het wel zien, gras is er altijd wel en mijn brokjes zijn aan boord.

Catootje

11 juli Harlingen

Vanochtend werd ik uit het pension opgehaald, mijn weekje rust was weer voorbij. Na een paar uren rennen op het Piusplein (Mark en Thomas bedankt voor het gooien van de stok), eerst langs opa en oma. Ook daar voldoende aandacht voor mij. Toen naar Vinkeveen om Bart op te halen, die zou ’s avonds de auto van het vrouwtje meenemen.
Het autorijden ging niet zo snel in het begin, ze schijnen het file te noemen. Maar gelukkig kon er na Amsterdam wel doorgereden worden. Aangekomen in Harlingen hebben ze eerst de Overstag gezocht. Daar kon ik meteen Philip begroeten (en Marisja, Nico en Sjoerd H). Ik mocht zelfs aan boord blijven terwijl vrouwtje en Bart hapje gingen eten.
’s Avonds hebben we nog met z’n allen een rondje gelopen en wat later mocht ik nog even alleen met vrouwtje weg. Slapen doe ik straks bij vrouwtje en Marisja. Lijkt me heel gezellig.
Ik heb heel veel zin in de vakantie, al zijn er mensen waar ik best even tegen wil grommen. Dat mag niet, ik moet me gedragen. Jammer he.

Catootje

Vakantie

Ik ben uit logeren. Het schijnt namelijk dat een hond niet mee kan op scoutingkamp. Zelf snap ik dat niet helemaal, een week vol aandacht van 30 kinderen en jongeren leek me nu juist de beste plek om te zijn. Maar 'zij' zegt dat het niet kan en dan moet ik luisteren.

Niet dat ik het in deze week waarin zij in een tent aan de Nieuwkoopse Plassen zit slecht ga hebben. Nee, ik ben in Wassenaar op stand aan het logeren. Met een eigen kennel, genoeg aandacht en als het regent een dak boven mijn hoofd in plaats van een tentdoek. Het is maar voor een week, volgende week gaan we samen (met nog wat andere mensen) op zeilreis naar Zweden. We doen namelijk mee aan de Sea Scout Armada 2011.

Sea Scout Armada 2011 bestaat uit een Noorse, Poolse, Zweedse en Nederlandse vloot die gezamenlijk richting Zweden zullen varen om de Wereld Jamboree bij te wonen. In Kopenhagen komt de Armada bijeen en wordt via de Zuid-Zweedse kust en het Deense eiland Bornholm gekoerst richting Ahus. Namens Nederland zal de ‘Overstag’ deelnemen aan de Armada.

In het persbericht wordt alleen gezegd dat de bemanning bestaat uit zes zeilers, met Philip als schipper en het vrouwtje als navigator. Maar ik weet dat ik de enige echte scheepshond ben. En daarom zal ik via dit blog vanaf 11 juli iedereen laten meegenieten van de avonturen.

Als je wilt weten waar de overstag is, dan kan dat hier. Onze reis duurt 35 dagen, ik ben blij dat ik eerst in het pension kan uitrusten.

Catootje

Ik wil niet stoer zijn

Ik wil niet stoer zijn, ik wil geen reddingvest.

Maar om jullie te plezieren moest ik het al wel even aan. Vrouwtje ziet het wel zitten. Ik niet!

Catootje