zondag 30 oktober 2011

Ze gaat nog niet dood

Als er weer eens een deadline schrikbarend dichtbij komt, roept ze heel hard dat haar kracht in het laatste moment ligt. Haar adrenalinepeil schiet omhoog, haar hoofd tolt rond van de ideeën en haar handen gaan als lijpe loetjes over het toetsenbord. Zie daar, een stuk dat zowaar door menigeen gezien wordt als het eindpunt van een periode van bezinning en nadenken.

Ze schijnt niet de enige te zijn die last heeft van het dingen op het laatste moment doen. Het verschijnsel heeft zelfs een formele naam: het studentensyndroom. Dat syndroom refereert aan het feit dat de meeste mensen pas aan een taak beginnen als het opleverpunt van de taak in zicht is. En we weten natuurlijk allemaal dat we stress en overschrijdingen van de opleverdatum als risico meenemen als we zo denken.

Om een of andere gekke reden heeft ze voor vakgebieden gekozen waar juist de deadline en plannen een grote rol spelen. Als fiscalist met 500 aangiften kan je ze niet allemaal op 31 maart doen, bij de gemeente moeten stukken echt op tijd worden ingeleverd, een tijd lang gaf ze trainingen over procesgericht werken en methoden om tijdsgedreven werken en plannen in te voeren. Ja, inderdaad, ze leerde andere mensen dat je buffers in moet bouwen, dat als je dingen meteen doet ze minder tijd kosten en dat je als bedrijf 20-30% meer effect uit je mensen kan halen als je zo werkt.

Gelukkig komen al die bedrijven niet kijken naar haar voorbereiding. Ze kan nog steeds een hele dag niets doen, om daarna als een gek aan de slag te gaan. Gelukkig las ze laatst een theorie die zegt dat niets doen goed is voor de creativiteit, dus o, wat ben ze creatief. Wat dan weer te merken moet zijn aan dit stukje, op het laatste moment in elkaar gedraaid omdat ze nu echt iets moest gaan versturen. Er zal vanavond wel een hoop op aan te merken zijn, tenminste… dat hoopt ze maar.

Als namelijk alles opeens goed zou gaan, dan zo dat wel eens in kunnen houden dat ze aan haar laatste moment toe is.
Zo lang ze het net redt met middelmaat als kwaliteitsnorm,
zo lang ze het alleen redt door andere zaken een andere deadline te geven,
zo lang ze het alleen redt door aan de prioriteit en kwaliteit te sleutelen,
zo lang weet ze zeker… ze gaat nog niet dood.


Catootje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten