Mijn verhaal over drie sluizen begint in de haven van Willemstad. Mijn verhaal begint ook veel te vroeg. Philip was vergeten zijn werkwekker uit te zetten en dus waren we vanochtend lekker op tijd allemaal wakker (5.58 uur) om ons daarna ook allemaal weer om te draaien en tot een uur of 9 verder te slapen.
Nadat de boodschappen waren gedaan en de laatste weerberichten waren bekeken werd besloten vandaag naar Bruinisse te gaan, daar liggen we de komende dag(en) goed beschut als een windkracht 5 het Zeeuwse land weet te bereiken. Ik zal vast verklappen: dat is gelukt. We liggen aan de steiger van de jachthaven van Bruinisse met de extra kap over het achterdek en de eerste regen heeft ons ondertussen weten te vinden. Ook hier geldt dat de weg er naar toe mooier was dan de bestemming. Laat ik daarom toch vertellen over de drie sluizen die we vandaag tegenkwamen en de avonturen die we daar beleefde.
Om te beginnen was daar, om de hoek bij Willemstad, de Volkeraksluis. Bij het aanvaren begon het al, wij willen even aanleggen bij de wachtsteiger en de man in de boot voor ons stapt uit ... inderdaad om naar de mensen voor hem te kijken, niet om een lijntje aan te pakken. Je mag dan ook 1 keer raden welke soort boot hij heeft. Met een groene kap, onthoudt dat. Toen de sluis openging begon iedereen te dringen, ook een Bayliner achtige boot uit Breskens. Vrouwtje maakte nog een opmerking naar de meneer dat wij altijd de sluis in gaan op volgorde van aankomst, maar dat mocht niet baten. Lag hij in de sluis precies voor ons, duurde het even voor hij zijn motor uit deed en toen stak hij ook nog een sigaret op. He, hallo, ik wil graag een levend hondje blijven. Gelukkig waren we hem na de sluis snel kwijt, wij hebben hem met veel plezier voor laten gaan.
Op weg naar de Krammersluis liepen we de boot met groene kap op. Inhalen was niet te doen, zo erg was hij aan het zwalken. Zij (ja er was ook een zij aan boord) mocht ook heel even sturen, precies lang genoeg zodat hij een trui aan kon doen en daarna nam hij het weer over. Bij de sluis lagen ze redelijk ver voor ons. Ook hier was het dringen geblazen, maar de sluiswachter zelf stond aan de kant aanwijzigingen te geven en dan komt het meestal wel goed. Lag naast ons een schip met een gezin en een hond. Het meisje vond mij heeeel leuk en mijn reddingsvest heel mooi. Vrouwtje en Philip kregen een stroopwafel van haar en ik de complimentjes. Omdat ze zo lief was heb ik niet geblaft om een stukje stroopwafel. Na de sluis moesten zij naar hun motor kijken, want die maakte opeens rare geluiden. Wij gingen door naar de volgende sluis.
Daar, bij de Grevelingensluis, was het heel druk. Zo druk dat we niet meer mee wilde (en konden) en ze dus aan de wachtsteiger zijn gaan liggen. Kon ik zomaar tussendoor even een stukje wandelen! Bij het uitvaren van de boten viel me op dat er helemaal geen vrouwen aan het roer stonden. Toen wij mochten invaren mocht eerst een heel grote boot van RWS in de sluis en daarna ging hij voor ons op groen. Wilde de meneer achter ons, die veel later aangekomen was, ons inhalen. Nou, dat liet Philip niet gebeuren. Soepel draaide hij de overstag tussen twee dukdalven door en met een extra dotje gas zo voor de betreffende boot de sluis in. Ik denk dat hij vrienden heeft gemaakt. Vrouwtje ook trouwens. We lagen in de sluis en de stewart zei tegen vrouwtje dat hij zo wel even tegen 'de baas' zou vertellen over het uitvaren. Dat liet ze zich geen 2 keer zeggen. Blijkbaar wilde hij dat zij zou varen, dus hebben ze geruild en heeft zij de Overstag de Grevelingen op gevaren. Vond de stewart ook wel stoer geloof ik.
Vanaf de meldsteiger kregen we onze box toegeroepen waar we netjes met de spiegel naar de steiger liggen afgemeerd. Straks het vaste avond ritueel en morgen weer lekker uitslapen. Als de wekker uitstaat tenminste ;-)
Tot morgen,
Catootje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten