Na het gebruikelijke ochtendritueel en een kopje koffie binnen omdat het regende, zag ik opeens de overbuurman (de baas van Boef) over de steiger naar de boot van de havenmeester rennen. Dus ik gezorgd dat we buiten gingen zitten, want daar wilde ik natuurlijk het mijne van weten. Bleek dat er iemand van een boot gevallen was en die gingen ze redden. Gelukkig lag ze niet in het water, maar op de steiger. Dat scheelde, maar er was toch een ambulance nodig omdat ze last van haar rug had. Wel spannend om voor het eerst zo'n reddingsakie te zien starten.
Nu iedereen weer terug was en we toch niets konden doen, gingen we weg. Het waaide heel hard, dus ik ben eerst in de hondenkooi op haar naar vrouwtje ruikende slaapzak gaan liggen. Maar eenmaal op de Grevelingen was dat dus heel ongezellig. Ben ik gaan piepen en toen mocht ik later in de kuip. Kon ik mooi naar de golven kijken en wat slapen.
In Brouwershaven moest ik bij het aanleggen naar binnen. Ik liep in de weg, zeiden ze. Nou, ik was tenminste in de buurt om wat te doen. De nieuwe overbuurman zat rustig op zijn boot, stak geen hand uit en zei alleen tegen Philip dat hij het goed gedaan had. Ik vond onze oude overbuurman leuker.
Eind van de middag kwamen Wim en Christien op bezoek. Wim is een collega van Philip. Ik vind het leuke mensen, want ik kreeg heel veel knuffels en kriebels en aandacht van ze. Ik mocht zelfs mee naar het restaurant waar ze gingen eten. Dat duurde alleen wel een beetje lang. Ik had mijn botje al lang op toen zij nog een ijsje gingen eten. Piepen hielp niet, dus ik ben maar knuffels gaan halen.
Net met Philip nog een stukje aan lopen. Mocht ik zomaar bedenken waar we heen zouden gaan. Zie je wel, ik wordt echt een grote hond.
Meike
Geen opmerkingen:
Een reactie posten