10-8 Motorboot / Zoutkamp

De volgers van dit blog weten dat ik in de loop der jaren al een heleboel rare dingen heb meegemaakt met de mensen hier aan boord. Overwanten met oogjes, een kiel vol fout eten, midden in de haven van Sylt liggen en ff een fjord binnenvaren. Maar wat ze vandaag hebben gedaan slaat alles (behalve dat foute eten dan).

Vandaag hebben ze voor motorboot gespeeld. Helemaal compleet met buitenboord hangende stootwillen!

Okay, er was een goede reden. Omdat vrouwtjes gips niet nat mag worden en er veel regen was voorspeld moest alles zo zijn dat Philip het ook makkelijk alleen kon. En er zijn best veel bruggen tussen Groningen en hier en waar geen bruggen zijn is was een kronkelende Reitdiep. Dus hij moest sturen en had niet eens de tijd om willen binnen te halen. Maar ... laat ik netjes bij het begin beginnen.

Rustig ontbeten, bewust niet het eerste konvooi door Groningen genomen maar gewacht tot de tweede ronde. Die begonnen we samen met een Duits motorjacht. Twee brugwachters op de fiets die redelijk vlot na elkaar de bruggen open deden. Tot het 12.00 uur was. Toen gingen ze, zoals ze dat later tegen iemand zeiden die ze via de marifoon opriep, een boterhammetje eten. Ging het Duitse motorjacht midden aan een reling liggen, zijn we doorgevaren naar de volgende brug (museumbrug). Kwam het opeens met bakken uit de hemel, moest Philip dus alleen met 1,8 knoop stroom van voren de boot aanleggen. Ik wist dat ie dat gewoon kon, dus ik ben lekker blijven liggen.

Na ruim een half uur wachten gingen de lampjes op de brug weer aan en konden we verder. Nog steeds of eigenlijk alweer in de regen. Gingen we heel vlot de overige bruggen in Groningen door. Kwamen we onderweg nog een motorboot tegen die ook Overstag heet. Grappig he. Vlak daarna moesten we even aan de kant. Hadden we over de marifoon al gehoord: de spoorbrug was gestremd. Dat schijnt trouwens best bijzonder te zijn dat je iets hoort over de marifoon, want andere mensen heb ik soms wel drie keer hetzelfde horen vragen. En ook hele rare dingen horen vragen: of ze dan beter even konden aanleggen. Ja, dat moet je dus gewoon zelf beslissen he. De brugwachter kan niet alles.

Maar goed, spoorbrug gestremd werd ons gemeld via marifoon en brugwachter. Dat konden we niet missen. Kon Philip even binnen een bammetje komen eten. Inderdaad "even" want opeens ging het tweede rode lichtje uit. Zijn de servicemonteurs in Groningen zo snel dat we al wel weer door de spoorbrug konden. Jammer voor mij, want toen ook de zon weer ging schijnen was ik vrouwtje beneden kwijt. Ging ze boven met Philip samen genieten van het Gronings landschap. En zo wisselde het zich af tijdens een heel mooie route: regen = vrouwtje binnen, zon = vrouwtje buiten. Alleen een keertje niet. Toen gingen ze op tijd aan een reling liggen en kwamen ze allebei binnen. Regende het echt heeeeel hard, kwamen ze soepie drinken.

Was er opeens weer zon, konden we verder. Eigenlijk wilde ze ook aan zo'n reling slapen, maar dan kan ik niet naar het gras. Dus is Philip speciaal voor mij doorgevaren naar een echte haven. Een heel fijne haven zelfs, met heel veel gras EN ik mag hier los lopen. Dan is een steiger dus gewoon minder eng he.

Nu regent het weer. Tijd voor een hapje en een drankje.

Catootje