Jaloers en trots

Vanochtend werd ik wakker van het zonnetje op mijn hoofd. Een mooi dagje varen lag in het verschiet. Dat bleek, toen we eenmaal de haven uit voeren, een top dag te worden want de wind kwam uit de goede hoek en de zon scheen. Al snel hoorde ik het geluid van de motor niet meer, maar rook ik de geur van zonnemelk. 

Heel lang ging dat goed. Daan kwam boterhammetjes maken en gaf mij ook een plakje worst, ik sliep op het kussen van vrouwtje en genoot van de rust. Na Nieuwpoort kwam er minder mooi weer en vrouwtje kwam zelfs haar zeilpak aandoen. Maar het viel mee en ik heb niet echt regen gehoord.

Vlak bij Duinkerken was er opeens een vreemde man aan boord. Bleek iemand van de waterpolitie te zijn. Die wilde de paspoorten zien. Ik snel op zoek naar mijn dierenpaspoort, maar nee... hij wilde alleen de paspoorten van de mensen zien. Gewoon om jaloers op te worden, alweer de paspoorten van alleen de mensen (net als in Denemarken). 

Bij het invaren van de haven was ik trots. Er was precies plek achter een andere boot (elke kant 50 cm) en daar wist vrouwtje de Overstag netjes aan te leggen. De mensen van de boten voor ons gingen zeuren, dus we hebben van plek gewisseld. Vrouwtje ging wegvaren en wist de boot opnieuw in een klein plekje aan te leggen.

Nu zijn we bij de Mac. Zij hebben koffie en ik heb niets. Gelukkig gaan we straks terug naar de boot, daar is mijn water.

Catootje