Het was heel lekker weer en daarom mocht ik zelfs naar buiten tijdens het varen. In mijn tuigje, aan mijn lifeline, op mijn eigen kussen dat in de deuropening lag. Daar zag ik een paarse opblaas zeehond. Later mocht ik op de bank, toen kon ik de witte rotsen langs de kust goed zien.
Toen we bijna bij de haven waren ging er opeens een meneer in het frans tegen ons praten door de marifoon. Bleek de havenmeester te zijn, we moesten buiten op zee wachten tot de veerboot op haar plek lag. Die veerboot moet omdraaien in een haven die maar een klein beetje groter is dan haar draaicirkel, dus toen we dat zagen snapte we dat wij er even niet bij paste in de haven.
Nu regent het al de hele avond. Ik ben wel al met Daan en Marisja naar het strand geweest en later ook nog met Marisja naar een grasveld. Ik ben een blij hondje.
Catootje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten