maandag 17 augustus 2020

17-8 Naar de overkant

Na een nacht met regen, was het vanmorgen zowaar warm. Niet dat ik daardoor wel meewilde een rondje lopen. Dat lopen wordt zwaar overschat. Ik kan best een ochtend zonder.

Onze ene buren gingen vandaag ook naar het westen, terwijl de andere buren (de Katwijkers waar Philip gisteren een tijd mee heeft staan praten) naar het strand gingen. Er was alleen niet zoveel wind. Nu hebben we het gunstigste tij niet afgewacht, we zijn ook niet nog een nachtje gebleven. Nee, wij hebben gewoon het ruime sop gekozen.

Het voordeel van niet heel veel wind was, volgens Philip dan, dat het eerste stukje Tweety aan de slag kon. Stond er dus opeens een heel groot zeil met een vogel erin te stralen aan de bewolkte hemel. Gingen we wel 2,1 knopen over de grond. En na de vierde ton bleek het windtechnisch niet meer haalbaar om die vogel te laten vliegen. Is ie gewoon zijn kooitje weer ingegaan en hebben ze de motor op standje tuftuf gezet.

Toen bleek het voordeel van niet heel veel wind volgens mij. Dan hebben ze namelijk genoeg tijd en aandacht voor dat leuke hondje (moi) en krijg ik veel knuffels en aandacht. Eigenlijk ben ik dus al knuffelend de Waddenzee over gevaren. Ben er eigenlijk zelf wel tevreden over.
Onderweg kwamen we een paar keer de buren uit Texel tegen en uiteindelijk lagen we samen in de sluis bij Kornwerd. Dat schutten liep vlot en toen konden we op weg naar de Marina. Stond er nog een mevrouw van de watersportvereniging naar Philip te zwaaien, maar dat deed ze niet naar een snelvarend strijkijzer. Dus dat was vast een soort offline tinder, want het kan niet zijn om zijn vaarstijl.

De landvasten lagen net vast, toen de temperatuur daalde en de wind aantrok. Ben ik snel nog gaan plassen (terwijl vrouwtje betaalde voor de ligplaats) en zijn we daarna weer aan boord gegaan.  Al snel daarna begon het ook met regenen. Lagen we lekker binnen. Hebben de mensen gegeten.

Net zijn we nog een stuk gaan lopen. Hebben ze koffie gedronken op een terrasje, mocht ik melkschuim van vrouwtje. Nu ben ik best wel weer moe en toe aan een knuffel en slaap.

Morgen komen de Grobbekuikens!

Meike

Geen opmerkingen:

Een reactie posten