Politiek adviseur

Weken zaten ze in het Catshuis en hoorde ik het vrouwtje (bijna) niet over politiek. Ja, ze heeft de afgelopen weken met mensen uit de Tweede Kamer gesproken, maar dat ging lekker constructief over haar scriptie. Rutte, Verhagen, Wilders, ach … het kon haar niet schelen. Of ze nou door de hond of de kat gebeten zou worden. Ik heb geprobeerd haar uit te leggen dat het wel degelijk uitmaakt wie je bijt, een rode kat of ik. Helaas, het enige wat ik terugkreeg was dat ik het niet begreep. Ja, dan moet je ook geen spreekwoorden over me maken.

Toen deze week duidelijk werd dat ze weggingen uit het Catshuis (waarom was ik niet verbaasd dat het niet lukte in een Cats(!)huis) en er andere mensen mee gingen praten voelde ik wel enige spanning hier in huis. Meer tijd achter de computer, net even wat langer doorgaan, want wat zouden ze doen met de griffierechten? En vrijdag was het duidelijk: de verhoging van griffierechten ging zonder reddingvest overboord. Even, heel even, had ik medelij. Want hoe zou het dan nu met de scriptie van vrouwtje gaan; ze was alternatieven aan het bedenken.

Maar toen ze thuiskwam was het duidelijk: mijn vrouwtje heeft nu al punten voor een nieuw regeerakkoord gemaakt. Okay, het scriptie gaat over “niet ingevoerd oudvaderlands recht”. Da’s op zich al bijzonder, er zijn vast niet veel mensen die daar over schrijven. Haar insteek niet te schrijven over de juridische aspecten van lid x artikel y sub 321 maar praktische alternatieven te bedenken werpt vruchten af in het, laten we het dynamisch noemen, politieke landschap van Nederland.

Hopend op het samen bezoeken van partijcongressen (wat zullen daar veel mensen zijn die me aandacht kunnen geven) was ik wel teleurgesteld toen bleek dat ze dat helemaal niet gaat doen. Zelf ben ik bereid elke partij in een bosrijke omgeving vergaderd en die tussen het vergaderen door met me wil wandelen en takken gooien bij te praten.

Catootje