29-7 Strijensas

Slapen aan boord is nog niet echt mijn ding. 's-Nachts dan. Overdag lig ik heerlijk in de kuip in het zonnetje te doezelen. Maar in de nacht weet ik niet zo goed wat ik wil: bij vrouwtje op bed, bij Philip (wat niet mag), op de ene bank, op de andere bank en dan het hele rondje nog een keer of drie. Tot bij vrouwtje, daar waar ik begonnen was, toch de beste optie blijkt en dat ik daar een leuk plekje onder de slaapzak probeer te vinden. Vrouwtje en Philip schijnen niet zo blij te zijn met mijn keuzestress, maar ik weet het gewoon echt niet en dan moet je het gewoon allemaal even proberen.

Na het opstaan met Philip weer de wijk in geweest. Dat reddingvest blijf ik een raar ding vinden, maar het is wel handig dat ze me zo van en op de boot tillen. Gelukkig hoef ik als we gaan varen niet het roze reddingvest aan, dan krijg ik mijn zwarte tuigje om. Daarmee kan ik ook op de banken staan en dat ik handig als ik goed wil snuffelen. Want er was weer veel te snuffelen vandaag.

Eerst gingen we via de Noord naar Dordrecht, het laatste stukje gingen we via de Rietbaan. We gingen niet zo snel, want we hadden alle tijd. Dus ik kon goed ruiken wat er allemaal te doen was daar. Rook ik eerst staal en roest en daarna vogels en bos. Daarna even gewacht tot de Spoorbrug open ging. Nou daar rook het vooral naar diesel en boten. Na de brug moest ik even stil zijn, want ze wilde een verhaal op de marifoon volgen. Was een sloepje op een strekdam gevaren op de Oude Maas. Wat heel knap is, want er is daar weinig strekdam en veel Oude Maas. Gelukkig liep het goed af, Smit bleef in de buurt en de KNRM kwam redden.

De Dordtsche Kil was daarna wel een beetje saai. Heb ik mijn ogen maar weer dicht gedaan. Dat bleek een goede zet, want net om het hoekje gingen we aanleggen. In Strijensas. Ben ik met Philip naar het bos geweest. Deed hij mijn riem even af, riep hij me, kwam ik netjes ... waren opeens mijn pootjes en mijn buik nat. Ben ik snel weer weggerend. Wel bij hem gebleven hoor. Al kan ik al wel zelf van en aan boord gaan als we met de achterkant tegen de steiger liggen.

Aan boord wat gehangen, botje geknaagd, knuffels gehaald en goed in de gaten gehouden wat de mensen allemaal deden. Zelf naar beneden gelopen toen Philip aan het koken was en tijdens het eten op bed gaan liggen. Ik kan wel zelf naar boven, maar daar had ik gewoon even geen zin in.

Vanavond nog een rondje met Philip. Wilde hij weer naar het bos. Ja, dag. Ik ben niet gek. Ga niet weer het water in. Dus zijn we een ander rondje gelopen, een veiliger rondje. Nu nog even aan mijn botje knabbelen en dan straks naar bed. Ben benieuwd waar ik morgenavond ben.

Meike