IJs

Ik snap jullie mensen niet. Dagen kunnen jullie praten over ijs. En dan niet de soort waar ik ook zo van hou, die met een smaakje in een krokant hoorntje. Nee, ijs dat koud is aan je pootjes, glad en glibberig. Van dat ijs dat je als rechtgeaarde hond niet wilt zien. Al is het enige voordeel dat het als het ijs is geen water is.

Maar nog wil ik er niets van weten. Geroep van Noor en Jelle ten spijt, mij krijg je er niet op.

Natuurlijk was ik vandaag graag meegegaan naar scouting. Ik ga altijd graag mee omdat ik dan veel aandacht krijg. Maar als ik voor die aandacht het ijs op moet, dan maar geen aandacht. En als ik die keuze maak... dat wil wat zeggen.

En als ik dan toch aan het mopperen ben, die sneeuw en pekel aan mijn pootjes ben ik ook wel zat. Pekel is zout, dat lik ik van mijn pootje, dan moet ik dus meer drinken en daardoor weer meer plassen en dat moet dan buiten waardoor er weer pekel aan mijn pootjes komt. Grrrr.

Nee, doen mij maar Cookie Dough of Strawberry Cheesecake.

Catootje