Hondenleven

Ze heeft een paar dagen vrij. Niet dat er veel van te merken is, want voor mijn gevoel is de agenda in die paar dagen nog voller is dan in een gemiddelde werkweek. Ik dacht altijd dat quality-time het nieuwe begrip was. Maar zij… het lijkt wel alsof het vooral gaat om het aantal uren dat je bezig bent.

Niet dat ik klaag. Anders dan door-de-weeks mag ik nu naar bijna alle afspraken mee. Voor mij is het alleen maar kwaliteit. Gaan we met scouting weg, heb ik tientallen jongens die me continu aandacht willen geven. Aan boord van de Overstag weet ik vast een stukje vlees te scoren of mag ik gewoon de vlabakjes uitlikken. Een bezoekje aan opa en oma is ook al aandacht. Voor mij zijn deze dagen het walhalla.

Soms maak ik me wel zorgen hoe het moet zijn voor al die kinderen die eigenlijk naar school gaan. Zouden die deze vrije dagen een beetje op een leuke manier doorkomen? Wat moet je als je opeens je ouders de hele tijd om je heen hebt? Weet je net hoe je de juf, de mevrouw van de naschoolse opvang of een andere oppas moet bewerken, zit je hele dagen met je eigen familie in huis. Het geluk is wel dat, anders dan bij Kerst, het nu lekker weer is. Dus kan je al snel buiten spelen, is het eten waarschijnlijk iets van een bbq en heb je als ontbijt gewoon een handvol chocolade eitjes in plaats van een boterham of Breaker.

Nee, het leven als hond is zo slecht nog niet. Voor mij vandaag dezelfde brokjes als gister, ook met Pasen gaan we drie keer een blokje om en als ik het zat ben kruip ik op mijn kussen en doe ik mijn ogen dicht. Op een hondenleven kan je gewoon jaloers zijn.

Catootje