Soms is het fijn een hond te zijn

De uitreiking van de Oscars heb ik gemist. Ik lag lekker op mijn kussentje te slapen. Maar het deed me wel denken aan een artikel waar vrouwtje het enige tijd geleden over had. Met veel bombarie werd toen bekend dat er eerherstel voor Robert Downey Jr. was. -

Kern van dat bericht:

"Downey werd in 1996 veroordeeld voor drugsbezit en rijden onder invloed. Hij zat daarvoor 15 maanden in de gevangenis. Hoewel die veroordeling nog steeds als terecht wordt gezien poetst het 'pardon' het blazoen van de acteur op. Ook heeft hij zijn stemrecht terug en mag hij net als andere burgers dienen in de jury van een rechtbank."

"Downey heeft zijn schuld aan de samenleving betaald en verdient nu een volledig pardon", schrijft gouverneur Brown

Nu heb ik natuurlijk maat een klein hondekoppie, toch snap ik het niet. Je bent gepakt, je bent veroordeelt, je hebt je straf uitgezeten en dan mag je alsnog niet stemmen en mag je andere (in Amerika) burgerrechten niet uitoefenen???

Nu weet ik ook wel dat ook in Nederland met een schone lei beginnen na een gevangenisstraf lastig is. Daar zijn genoeg artikelen over geschreven. En is theorie kan een rechter in Nederland in bepaalde gevallen je kiesrecht ontnemen. Maar dat doen ze nooit, want je kiesrecht is zo essentieel voor de democratie.

Nu blijkt dus dat in de grootste democratie ter wereld, waar ze er prat op gaan vuurwapens vrij te verkopen omdat dat een burgerrecht is, je je kiesrecht kwijt raakt na je gevangenisstraf.

Ben ik blij dat ik een hondje ben en dat ik dit niet hoef te snappen. Ik verbaas en verwonder me alleen.

Catootje

Ik ben geen jachthond

Veel teefjes hebben me aangeblaft op mijn stukje van vorige week. Ze vroegen zich af wat mijn mening is over het artikel in NRC met de strekking "Weg met grijze mannen Zoek langer en gij vindt topvrouwen, zeggen headhunters. En gooi dat „lijstje met grijze mannen” eens weg."

Nou er zijn wel een paar zaken die ik aan wil kaarten. Zoals jullie weten is vrouwtje voor zichzelf begonnen/op zoek naar een leuke baan. Ik denk dat die goede vrouw dus gewoon opdrachtloos losloopt op dit moment. En als hondjes niet los mogen lopen, dan mogen vrouwtjes dat ook niet. Maar ... ook vrouwtje loopt tegen de muren van bureaus aan. Zoals het artikel al zegt:

"Het zijn de headhunters die zoeken naar een match tussen een bedrijf en een nieuwe bestuurder. Zíj schatten iemands kwaliteiten in."

Nou, dat doen ze dus niet. Ze schatten helemaal niet, ze gaan op safe. Jaren ervaring in verschillende richtingen? Breed portfolio? Niet genoeg focus en niet in een hokje te plaatsen -> wegwezen. Meerdere opleidingen? Niet te beroerd de handen uit de mouwen te steken? Te soft en weet niet wat ze wil -> niet selecteren. Terwijl je ook kan denken: da's dus vier voor de prijs van één.

Over het positief discrimineren van vrouwen heb ik het vorige week al gehad. Van zinnen als:

"Het is me het afgelopen jaar vaak overkomen dat een nieuwe opdrachtgever me expliciet de vraag stelde: ‘Ik wil dat je alleen maar vrouwen voordraagt, en geen enkele man, want we willen dit doorbreken."

krijg ik dus spontaan net zoveel jeuk als van vlooien. En dan moet ik dus gekamd en moet ik in het bad en dat wil ik niet. Nee, ik denk dat het enige dat zou moeten tellen voor zowel mannen als vrouwen goed wordt beschreven door mevrouw De Vos:

"De Vos vindt dat de minister de bedrijven tekort doet. „Bussemaker zegt dat de bedrijven niet genoeg hun best doen. Maar het ligt veel complexer dan het idee van old boys die elkaar de bal toespelen. Driekwart van de vrouwen werkt parttime. Als Sven Kramer parttime zou schaatsen, werd hij ook geen Olympisch kampioen.”"

Ga voor kwaliteit, niet voor kwantiteit en bedenk je ook "Fanny Blankers-Koen was ook huisvrouw".

Catootje

Uw probleem is geen probleem

Een mooie kop op nos.nl deze week "Hillary heeft een probleem: jonge vrouwen zien haar niet staan".  De strekking van het artikel: daar waar Hillary voor veel 50-plus vrouwen een voorbeeld is, snappen jongere vrouwen niet welke problemen ze heeft overwonnen. Daarom zien ze haar minder als rolmodel en dat kost stemmen.

Ik voel me, net als vrouwtje, een van die jongere vrouwen en allebei herkennen wij het probleem vanaf die jongere gezien. Hoezo 'glazen plafond'? Hoezo 'geen kansen voor vrouwen'? Maar ook hoezo 'bij gelijke geschiktheid kiezen we een vrouw'?

Wij willen graag gekozen worden om onze kwaliteiten. Wij gaan graag de concurrentie aan met de mannen, want die kunnen we hebben. We hebben een minstens zo goede opleiding, hebben de ervaring, weten van nature een breed vlak te overzien en, daar moeten we de Hillary's van deze wereld krediet voor geven, we lopen niet meer tegen vrouwonvriendelijke wetgeving aan.

Toen de moeder van vrouwtje vrouwtje kreeg moest ze nog stoppen met werken. Getrouwd zijn en werken kon toen net (1968-1970), maar een kind hebben en werken was echt niet de norm. Let op, we spreken over 1970! TV was er al, computers waren er al, er waren al mensen op de maan geweest en oma moest stoppen met werken omdat ze een kindje kreeg.

De wat oudere vrouwen weten dat nog en weten dus ook wat Hillary allemaal heeft moeten doen en laten om te komen waar ze gekomen is. De vrouwen van vrouwtjes leeftijd zitten in het midden, ze ergeren zich aan de voorkeursbehandeling omdat ze op eigen kracht er willen komen, maar weten ook dat de mensen die kiezen die tien-twintig jaar oudere mannen zijn van de generatie Hillary. En de jongeren .., die hebben we gelukkig op kunnen voeden zoals het hoort. Die gelooft in mogelijkheden, in kansen maken voor zichzelf.

Hoe ik dat zo zeker weet ... hé, ik ben pas TIEN!

Catootje

De auto is dood ...

Op vrijdag en zaterdag lezen wij net iets langer de krant. Ik mag op schoot en vrouwtje slaat de pagina's om. Een ideale combinatie waarbij ik heerlijk warm lig en afhankelijk van het artikel meer of minder last heb van bewegende armen.

Vrouwtje kijkt ook altijd de familieberichten door. En daar valt mij de laatste tijd op dat mensen in een rouwadvertentie hun titels erbij zetten. En dan dus niet van de dode, maar van de ondertekenaars. Snap je wat ik bedoel? Okay, ik geef een voorbeeld. De auto van Bart is overleden. Dan is de tekst dus:

Op 4 februari is na 833.000 km overleden

VOLVO - 940 gl a u9

Wij zullen hem missen.

Wat je tegenwoordig dan heel veel ziet is dat de ondertekening iets is als:

mr. Bart

mr.dra. Marieke

Catootje en de katten

Maar denk ik dan: Waarom moeten de titels van Bart en Marieke erbij en sinds wanneer gaan de katten en ik bewust die auto missen? Het is misschien voor veel mensen een eye-opener maar huisdieren hoeven niet in een rouwadvertentie. En wat die titels van de mensen betreft... dan zet je dus zoals het volgens Amy hoort geen titels bij de dode, want in de dood is iedereen gelijk, en dan ga je als nog levende je een beetje voor laten staan op je titels. Hé, als je minister bent dan kennen we je wel en als je "directeur van grote NV" achter je naam hebt staan is je titel niet meer van belang.

Nee, veel beter is het om een overlijdensadvertentie zo simpel mogelijk te houden:

Op 4 februari is na 833.000 km overleden

VOLVO

Wij zullen hem missen.

Bart

Marieke

Of zoiets

Catootje