Managen is anders dan zelf doen

"Vooral managers vinden werkdruk hoog" de kop van een artikel op @NUnl. Op zich verbaasd me het niet. Er zijn namelijk nog steeds teveel managers die niet snappen hoe het echt werkt. Laat ik zeggen dat ik af en toe vers vlees krijg omdat vrouwtje dan weer iemand op het juiste pad heeft geholpen.

Wat is er volgens mijn hondenkoppie aan de hand. Om te beginnen wordt iedereen tegenwoordig manager, tenminste als je de functienamen moet geloven. Er staan vandaag (30 november 2015) op Nationale Vacaturebank 803 vacatures met het woord manager. Dat zijn lang niet allemaal mensen die ook echt leiding geven, maar in het hoofd van mensen is dat wel de connectie. Dus denken ze dat ze heel veel verantwoordelijkheden hebben, voelen ze dat zij zelf moeten zorgen dat alles 120% is en stappen ze in de standaard valkuil voor beginnend leidinggevenden: zelf doen.

Als iemand de leiding krijgt over een clubje mensen dan zie je over het algemeen een aantal dingen gebeuren:

1. mensen gaan zich met meer dingen bemoeien, hebben over meer zaken een mening
2. mensen gaan anderen niet aanspreken over hun gedrag, maar zorgen dat het totaal resultaat goed voor de dag komt
3. mensen gaan zelf harder/meer werken om te zorgen dat de doelen worden gehaald

Als je dit lijstje ziet dan snap je waarom de werkdruk toeneemt, want naast het eigen werk als manager gaat iemand ook een deel van het werk van de mensen die hij/zij managet doen. Tja en 1,2 fte werk doen als 1 persoon daar kan niet iedereen heel lang tegen. Ik zou ook heel moe worden als ik naast mijn taken als hond ook kattenzaken zou moeten oppakken.

Wat er tegen te doen is?

De makkelijke en snelle oplossing is vrouwtje inhuren om je te begeleiden.

Maar ik deel vast wat tips:

• doe je eigen werk en doe dat goed
• laat een ander zijn/haar eigen goed werk doen
• leer mensen op een goede manier te helpen hun eigen werk goed te doen

en bovenal

• ga er vanuit dat iedereen 's-morgens opstaat en naar het werk gaat met het idee het goed te gaan doen. Fouten maken is een teken van niet weten hoe het beter kan, help mensen wel te leren hoe het beter kan.

Pootje van,

Catootje

Dilemma

"Vooral managers vinden werkdruk hoog" de kop van een artikel op @NUnl. 

Mij verbaasd het niets. Ik zie elke keer weer met lede ogen aan dat mensen de hele dag heel hard werken en dan ook nog eens elke avond aan het werk zijn. Want de lat ligt hoog bij jullie mensen. Zo hoog dat ik er liever onderdoor loop dan overheen spring.

Misschien zouden jullie dat ook eens moeten doen. Gewoon onder de lat doorlopen, vertrouwen dat die lat daar wel blijft liggen, dat jullie medewerkers zelf in staat zijn na te denken en te doen. Niet dat het altijd goed gaat, maar dan moet je dus op tijd beginnen met praten of blaffen, zachtjes blaffen.

Tijdens het rondje lopen zie ik mensen die hun hond niet eens de tijd geven om rustig z'n behoefte te doen, want ze moeten naar de volgende afspraak. Naast werk, vrouw, 2.2 kind moet er ook gesport, naar de serviceclub gegaan en moeten jullie nog alle social media bijhouden. Want je zou eens wat missen.

Waar je je tijd ook in zou kunnen stoppen is lesgeven. Leer de mensen aan wie je leiding geeft hoe ze het goed kunnen doen. Nu zie ik met vrouwtje regelmatig beginnend leidinggevenden. Die hebben de neiging om mensen niet aan te spreken, maar om zelf harder te gaan werken. Als het werk dat de ander moet doen niet 100% is, dan gaan ze het zelf over doen. Vraag ik me af: waar betaal je dan die ander voor? Laat die dan gewoon je auto wassen of koop van dat geld biefstuk voor mij. Ook goed wat mij betreft, vrouwtje zegt dat ik brokjes moet eten.

Nee, managers vinden werkdruk hoog, maar de echte vraag is "doen managers wel de goede dingen op de goede manier?"

Misschien moeten ze allemaal maar eens afspraken met vrouwtje. Tenminste, als haar werkdruk daardoor niet zo hoog wordt dat er geen tijd voor mij meer is.

Catootje

Ziek

Afgelopen week was ik ziek. En niet een beetje ziek, nee het leek wel een mannengriep. Ik was echt ziek. Gelukkig kreeg ik rustig de tijd om uit te zieken en nu voel ik me wel weer een beetje beter.

Hoe de mensen om me heen wisten dat ik ziek was?
Als een aantal keer goed overgeven op tapijt en tegels niet genoeg was, was het niet meer blaffen naar een deur die opengaat, het niet meer bedelen als ze iets te eten maken of het niet in de tuin willen rennen vast een goed signaal. Want ze snapte me wel en lieten me lekker uitzieken.

Dat heb ik in de keuken gedaan, dat uitzieken. Ver van het nieuws op TV en internet. Ben wel blij dat ik dat gemist heb, al ving ik natuurlijk wel een en ander op.

Terwijl de wereld in brand staat, maken we in Nederland ruzie over Zwarte Piet. Zijn jullie mensen echt zo dom. Al die mensen in de discussie zijn toch ouder dan 10 jaar? Hebben hun ouders ze vroeger niet opgenomen in het grote geheim van Sinterklaas?

Terwijl de wereld in brand staat, vallen we over een asielzoeker die zegt: dan ga ik wel terug. Ja, laten we een erehaag naar de uitgang maken. Hoe dom kan je zijn? Geeft eindelijk iemand ons een kijkje in de keuken van hoe men aan de andere kant van de Middellandse Zee ons ziet, gaan we niet lachen of ons schamen om het rare beeld dat er is. Gaan we niet heel hard nadenken over hoe we dat beeld kunnen veranderen. Maar lachen we iemand uit. Hoe volwassen zijn jullie dan?

Is het echt heel raar dat mensen denken dat een land waarin honden, katten en andere dieren rechten hebben, waarin er een speciale politie is om dieren te beschermen en waarin dieren zelfs een eigen partij hebben die politiek voor ze opkomt ... Is het echt heel raar dat mensen denken dat het daar wel heel goed zal zijn voor alle mensen?

Ik denk van niet, maar ja .. ik ben bevooroordeeld. Ik ben een dier :-)

Catootje

L'histoire se répète, ook fiscaal

Van de week was er ophef over de Belastingwetten. Media rolde over elkaar heen om te melden dat de ING had meegeschreven aan een wet. 

Ik dacht altijd dat kranten en nieuwsrubrieken het nieuws zouden brengen. Nieuwe en opmerkelijke dingen die actueel zijn. Elke fiscalist in Nederland weet al jaren dat wetten niet alleen op het ministerie worden gemaakt. Opmerkelijk is ook vooral dat de Tweede Kamer, die menig wet heeft zien veranderen onder invloed van, nu opeens op opheldering vraagt. Hebben ze daar collectief last van geheugenhiaten?


Laat ik een heel oud voorbeeld aanhalen om te laten zien dat Dijsselbloem gelijk heeft: "Belanghebbenden worden wel bijna altijd geraadpleegd en mogen ook suggesties doen bij het maken van een wet."

De oude wet IB 1964 was na dertig jaar lobby, reparatiewetgeving en fiscalisering van maatregelen een ratjetoe geworden. Al jaren werd geroepen dat het allemaal veel te ingewikkeld was en dat er een simpeler fiscale wetgeving moest komen. Begin jaren '90 pakte het kabinet de handschoen op en werden er specialisten aan het schrijven gezet. Eind jaren '90 werd het eerste voorstel van wat later de Wet IB 2001 zou worden openbaar.

Een schokgolf door fiscaal Nederland was het gevolg. Het allereerste voorstel was namelijk echt die eenvoudige, super simpel toe te passen en heldere wet waar toen, en ook nu weer, om werd gevraagd. Geen bijzondere situaties, gewoon zwart-wit, belast/aftrekbaar of onbelast/niet-aftrekbaar. Geen 50 tinten grijs, geen uitzondering op de uitzondering, maar heldere lijnen die iedereen ook zonder fiscalist zou kunnen snappen. De grote kantoren waren daadwerkelijk bang voor de impact van deze wet op hun werk, vaste contracten werden uitgesteld om straks geen ontslagen te hebben.

Maar... gelukkig was daar het poldermodel. In de twee jaar na presentatie van het voorstel ging ongeveer iedereen bij Financiën op de koffie. Werkgeversorganisaties, vakbonden, belangenorganisaties, iedereen had iets aan te merken en wilde een 'kleine' aanpassing van de wet. Nederland zou Nederland niet zijn als er met al die suggesties niets gedaan was. Dus ging de wet van helder naar wazig door input van alle stakeholders. En dat is na invoering van de wet 15 jaar geleden niet gestopt.

Nu is er weer die roep om versimpeling, om openheid. Moet je dan echt hond zijn om het wel helder te zien?

Catootje

Bewegen en leren

Ik hou wel van bewegen: lekker rondjes scharrelen door de tuin, beetje van mijn kussen naar de bank naar de etensbak lopen en soms, heel soms, rennen door het bos. Niet zo goed ben ik in opzitten en pootjes geven. Wil gewoon niet stilzitten, er is veel te veel te beleven om stil te zitten.

Bij vrouwtjes scouting zijn er ook jongens die niet zo goed stil kunnen zitten. Het lijkt soms ook wel alsof ze gewoon teveel energie hebben en die energie moeten ze kwijt. Dus gaan ze met hun benen wiebelen of aan hun vingers frunniken. Laatst heeft vrouwtje met twee jongens gesproken die zij en ik echt best slim vinden. Echt waar, het zijn hele leuke beweeglijke en ook nog lieve jongens. Maar hun meesters vinden ze te druk, dus nu zitten ze in speciale klassen waar ze eigenlijk veel te slim voor zijn. Want ze zijn niet druk, ze moeten gewoon meer energie kwijt.

Toen vrouwtje me het artikel in het AD vanochtend over bewegen in de klas voorlas moest ik meteen aan die twee jongens denken. Want bewegen helpt echt! Vorige maand heeft vrouwtje deze jongens instructie varen gegeven terwijl ze mochten bewegen. Ging heel goed, komt zomaar met alle energie ook het goede antwoord naar buiten.

Voor mij bewijst dit dat er nog een heleboel kinderen zijn die misschien wel veel meer weten en kunnen dan wij zien, alleen maar omdat wij vinden dat stilzitten belangrijk is. Ik denk dat vooral jongens daar last van hebben, want die hebben van nature vaak iets meer "beweeg"-gen gekregen. Is niet erg, want die willen dus altijd wel met je spelen. Is alleen iets om rekening mee te houden. Ik zorg gewoon dat er stokjes zijn die zij voor me weg kunnen gooien.

Nu nog hopen dat er meer meester en juffen gaan zijn, zowel in het primair als het voortgezet onderwijs, die ook stokjes mee gaan nemen. Zodat iedereen kan leren op de manier die bij hem of haar past.

Ga ik nu even slapen, moet straks weer hazelnoten begraven. En van bewegen wordt je wel heel moe ;-)

Catootje