dinsdag 10 november 2015

L'histoire se répète, ook fiscaal

Van de week was er ophef over de Belastingwetten. Media rolde over elkaar heen om te melden dat de ING had meegeschreven aan een wet. 

Ik dacht altijd dat kranten en nieuwsrubrieken het nieuws zouden brengen. Nieuwe en opmerkelijke dingen die actueel zijn. Elke fiscalist in Nederland weet al jaren dat wetten niet alleen op het ministerie worden gemaakt. Opmerkelijk is ook vooral dat de Tweede Kamer, die menig wet heeft zien veranderen onder invloed van, nu opeens op opheldering vraagt. Hebben ze daar collectief last van geheugenhiaten?


Laat ik een heel oud voorbeeld aanhalen om te laten zien dat Dijsselbloem gelijk heeft: "Belanghebbenden worden wel bijna altijd geraadpleegd en mogen ook suggesties doen bij het maken van een wet."

De oude wet IB 1964 was na dertig jaar lobby, reparatiewetgeving en fiscalisering van maatregelen een ratjetoe geworden. Al jaren werd geroepen dat het allemaal veel te ingewikkeld was en dat er een simpeler fiscale wetgeving moest komen. Begin jaren '90 pakte het kabinet de handschoen op en werden er specialisten aan het schrijven gezet. Eind jaren '90 werd het eerste voorstel van wat later de Wet IB 2001 zou worden openbaar.

Een schokgolf door fiscaal Nederland was het gevolg. Het allereerste voorstel was namelijk echt die eenvoudige, super simpel toe te passen en heldere wet waar toen, en ook nu weer, om werd gevraagd. Geen bijzondere situaties, gewoon zwart-wit, belast/aftrekbaar of onbelast/niet-aftrekbaar. Geen 50 tinten grijs, geen uitzondering op de uitzondering, maar heldere lijnen die iedereen ook zonder fiscalist zou kunnen snappen. De grote kantoren waren daadwerkelijk bang voor de impact van deze wet op hun werk, vaste contracten werden uitgesteld om straks geen ontslagen te hebben.

Maar... gelukkig was daar het poldermodel. In de twee jaar na presentatie van het voorstel ging ongeveer iedereen bij Financiën op de koffie. Werkgeversorganisaties, vakbonden, belangenorganisaties, iedereen had iets aan te merken en wilde een 'kleine' aanpassing van de wet. Nederland zou Nederland niet zijn als er met al die suggesties niets gedaan was. Dus ging de wet van helder naar wazig door input van alle stakeholders. En dat is na invoering van de wet 15 jaar geleden niet gestopt.

Nu is er weer die roep om versimpeling, om openheid. Moet je dan echt hond zijn om het wel helder te zien?





Catootje

Geen opmerkingen:

Een reactie posten