Handige mannen

Ik geloof het gewoon niet. Vandaag heb ik een vrouwtje al een paar keer horen praten over de nieuwsberichten. Het schijnt dat jongeren steeds onhandiger worden. Nu vraag ik me dus af wie ze met jongeren bedoelen.

Als hondje maak ik de laatste tien jaar steeds andere leuke zeeverkenners mee. En ik kan je vertellen dat die onhandigheid wisselt met de jaren. Tien jaar geleden had je de klussers. Jongens die ook later een vak met hun handen zijn gaan doen: automonteur, CV-installateur, chauffeur, gewoon doe-beroepen. Die van vijf jaar geleden waren een stuk onhandiger met hun handen, Die zijn bijna allemaal geen studeren. Maar die van nu, die wisselen het af. De ene helft doet het denkwerk en de andere het doe-werk.

Niet dat ze dat bij scouting zo laten. Allemaal doen ze vanaf komende zaterdag gewoon weer een overal aan, een stofmasker op en gaan ze aan de slag om zelf hun lelievlet te onderhouden. Hout kapot? Zelf repareren! Zeil kapot? Zelf repareren! Lijnwerk aan vervanging toe? Zelf splitsen! Stalen boot kapot? (Onder toezicht) zelf repareren!

Vrouwtje zegt altijd dat ze bij scouting handige mannen kweken en dat hun partners daar later vast heel blij mee gaan zijn. Ik zeg nu: en niet alleen hun partners. Ook de bouwmarkten.

Dus Gamma, Praxis, Karwei en andere bedrijven: Kom maar op met die sponsoring! Zij leiden namelijk nu jullie klanten van morgen op.

Catootje

Waarom aanbesteden misloopt

Soms, heel soms, ben ik zo blij dat ik als klein hondje niets hoef te snappen van de grote mensen wereld. Neem het bericht dat van de week hier in huis een harde lach veroorzaakte: "Gemeenten ontevreden over ict-leveranciers". Natuurlijk heb ik vrouwtje even gevraagd het artikel voor te lezen en ja, ik snap wel waarom ze lacht.

Al jaren zien zij en ik het zelfde verschijnsel: te veel kosten naar ICT omdat niet gekeken wordt naar wat het probleem zou oplossen, maar naar de goedkoopste versie van de enige oplossing die de eigen organisatie heeft bedacht. Veel vraagtekens boven je hoofd? Ik leg het uit. En als voorbeeld gebruik ik iets heel herkenbaars: eten.

Stel: je wilt nooit meer hoeven koken. Gasfornuis de deur uit en geen afwasmachine meer nodig. Maar, je wilt wel elke dag thuis eten én het moet lekker eten zijn. Als je het slim aanpakt ga je dan eens om je heen kijken, zoek je de goede traiteur uit, maakt misschien wel een leuke deal met dat restaurant in de buurt en voorziet jezelf zo elke dag van een smakelijke maaltijd op een bord dat je de volgende dag gewoon vies in kan leveren. De eerste maand wissel je wat af, daarna heb je je voorkeuren wel bepaalt en maak je voor de rest van het jaar een mooie, reële prijs. Mocht er iemand willen blijven eten, dan is dat geen probleem. Even bellen levert twee maaltijden op, tegen twee keer het afgesproken bedrag.

Klinkt logisch? Waarom is het dan opeens anders als de overheid het doet? Die denken dat aanbesteden betekent dat je vooraf gaat bedenken wanneer je wat wilt eten en je dan een leverancier zoekt die al dat eten kan leveren tegen de goedkoopste prijs. Dat je dus nu al bestelt wat je op 8 april 2017 wilt eten en het dan gek vinden als je op die datum misschien wel zin hebt in iets anders. Of het raar vinden als de goedkoopste prijs niet het lekkerste eten geeft. Of dat je heel veel extra moet betalen als ze voor twee moeten koken in plaats van voor één. Je wilt dan, denk ik, voor een dubbeltje op de eerste rang zitten en dat kan niet.

Terug naar de ICT. Overheden hebben niet de snelle IT jongens in huis, die kunnen/willen ze niet betalen. Op basis van wat ze wel zelf bedacht hebben vragen ze grote, snelle, hippe bedrijven om offerte uit te brengen voor hun oplossing. Die grote, snelle, hippe bedrijven hebben allang gezien dat het beter kan, maar dat mogen ze niet vertellen. Want dat staat niet in de gunningscriteria, die zijn gebaseerd op de oplossingen van een ander. Dus ... maken ze een heel lage offerte voor het gevraagde, halen ze zo de opdracht binnen, vertellen ze dan meteen dat het beter en slimmer kan en mogen ze die opdracht tegen de kosten van meerwerk uitvoeren. Ze zijn dus niet alleen groot, snel en hip, ze zijn vooral heel slim.

Kan het anders? Ja, en in het gebouwenonderhoud heeft vrouwtje dat ook gedaan. Gewoon beschrijven wat je wilt, punten uitdelen voor hoe ze zoiets zouden aanpakken en de opdracht geven aan degene die je probleem het beste begrijpt.Ook dan kan je tegen gunningscriteria aanlopen, geen punten mogen geven als zij iets zien dat jij nog niet gezien hebt. Maar dat is volgens mij de betere manier.

Pff, ik ga snel eten. Nu bij vrouwtje brokjes, straks bij Bart weer vers vlees. Want ik ga voor kwaliteit, niet voor prijs ;-)

Pootje van
Catootje

Wegenwacht

Soms ben je al hondje blij dat je gewoon lekker op je kussen kan gaan liggen, dat je eten als vanzelf in je bakje verschijnt en dat er altijd wel iemand is die je uit wil laten. Afgelopen week was zo'n week.

Zaterdag 3 oktober was het vrouwtje heel laat thuis. Niet omdat ze Leidens Ontzet was gaan vieren, maar omdat haar auto op de afrit van de A4 naar de N14 was afgeslagen. Dus moest ze eerst wachten op een bergingsbedrijf om de auto naar een veilige plek te brengen, toen moest ze wachten op de meneer van de Wegenwacht die ging kijken wat er mis was en uiteindelijk kwam ze thuis. Was de Bottelier heel lief achter haar aangereden om zeker te weten dat ze veilig thuis kwam. 

Maandag was ze de halve dag op pad. Auto naar garage, terug naar huis fietsen, wachten op diagnose, akkoord geven voor nieuwe bougie en bougiekabels en daarna weer naar garage fietsen en auto mee naar huis nemen. Toen deed 'ie het dus weer.

Dinsdag is ze met de auto naar scouting op en neer gegaan en heb ik haar niet over bijzondere dingen gehoord. Woensdag zouden we samen naar Bart gaan, ging zij daarna met hem naar een bijeenkomst en kon ik lekker in de tuin ravotten donderdag. Vond ik een geweldig plan.

Helaas ging het een beetje anders. Ik las lekker op de achterbank toen we opeens aan de kant gingen. Bleek dat de temperatuur heel hoog was, dat er allemaal rook uit de auto kwam en dat er een lampje aan het knipperen was. Geen goed bericht dus. Moest ik vlak bij Oudewater mee naar buiten en netjes achter de vangrail blijven. Mocht niet eens loslopen daar, terwijl er allemaal gras was, Ben maar netjes gaan liggen wachten.

Gelukkig kwam er snel een Wegenwacht-meneer met een heel grote auto. Mocht ik zomaar voorin liggen, dat mag ik bij vrouwtje nooit. heeft hij de auto van vrouwtje helemaal terug naar Nootdorp gebracht. Daar heeft ze een leenauto gekregen, zodat we wel naar huis konden. Is zij naar de bijeenkomst gegaan, heeft Bart haar geholpen de leenauto weer naar de garage te brengen en kwam hij dus even bij ons langs in plaats van wij bij hem. Tja, daar schiet ik dus niets mee op. Thuis is de tuin heel klein.

Uiteindelijk bleek donderdag dat de koppakking kapot was. Met nog wat ander onderhoud zou dat allemaal heel veel geld gaan kosten. Dus heeft ze nu een huurauto en is ze op zoek naar een andere auto. Ik heb niet zoveel eisen hoor, als we maar niet weer langs de snelweg hoeven te staan.

Catootje

Helaas ...

Vrouwtje is bezig ander werk te zoeken. Da’s best grappig, want ze leest haar brieven altijd hardop door en dus weet ik nu wel zo’n beetje wat ze allemaal kan. Nog veel grappiger zijn de afwijzingsmails die ze krijgt. Niet dát ze wordt afgewezen is grappig, dat begrijp ik soms gewoon niet. Maar hoe mensen dat dan schrijven.

Let op, ik doe een paar citaten:

• “Hoewel …, behoort u helaas niet tot de kandidaten die voor een eerste gesprek worden uitgenodigd.”
• “Helaas moeten wij u ...
• “Helaas hebben wij moeten besluiten om u niet uit te nodigen voor een gesprek.”

Hoezo “helaas”? Wat is er “helaas”? Is het mijn probleem dat zij moeite hebben met een slecht nieuw mail? Ze kunnen haar ook gewoon uitnodigen voor een gesprek, niks mis mee. Het kan ook anders, dat laten andere bedrijven zien. Maar zeker in overheidsland heeft iemand een verkeerde standaard toegevoegd.

Het erge is dat er bedrijven zijn die zeggen dat zij er verstand van hebben en die dan gewoon verkeerde voorbeelden op internet zetten. Kijk bijvoorbeeld maar eens bij Tuxx. Die hebben de volgende standaardzinnen staan:

• [Naam bedrijf] bedankt u hartelijk voor het gesprek van [datum]. Helaas moeten wij u mededelen dat wij niet met u verder gaan naar de tweede sollicitatieronde.
• Hartelijk bedankt voor uw open sollicitatie bij onze organisatie. Helaas moet ik u mededelen dat wij op dit moment geen vacatures hebben die aansluiten bij het profiel van uw cv en uw wensen.
• Helaas moeten wij u meedelen dat u niet in aanmerking komt voor een gesprek over deze functie. Bij onze eerste selectie hebben wij in hoofdzaak gelet op concrete werkervaring als [functienaam].
• Omdat wij een groot aantal reacties ontvingen op onze advertentie hebben wij alleen de kandidaten uitgenodigd met de meeste ervaring en/of die volledig voldoen aan de door ons gestelde eisen. Wij moeten u tot onze spijt meedelen dat u om bovengenoemde redenen helaas niet tot de kandidaten behoort, die voor een sollicitatiegesprek zijn uitgenodigd.
• Na zorgvuldige overweging, moet ik u helaas mededelen dat u niet in aanmerking komt voor de functie van [functienaam].
• Wij hebben op deze vacature een flink aantal reacties ontvangen. Inmiddels hebben wij een brievenselectie gedaan en onze keus is hierbij helaas niet op u gevallen.
• Helaas moeten wij u berichten dat na zorgvuldige afweging is besloten niet verder te gaan met uw sollicitatie.

In alle gevallen kan het woord “helaas” of de variant “tot onze spijt” er gewoon uit en dan blijft er een betere zin over. En dit is niet de enige site met deze standaarden, daar zijn er veel meer van.

Maar ja, ik ben maar een hond. Ik heb er geen verstand van ;-)

Catootje