Niets gemist

De dag begon vandaag met uitslapen. Zoveel uitslapen dat het al bijna 10 uur was toen ik een rondje ging lopen. Daarna gingen ze gelukkig wel ontbijten en belande ook nu wat kaas in mijn bakje. Er was veel wind voorspeld voor vandaag, uit de verkeerde richting. De mensen hadden daarom bedacht om nog een dagje in Zeebrugge te blijven. 

Nadat het motorluik heel lang open had gestaan (Philip zocht naar stukjes impellor en Marisja ging later meezoeken) besloten ze Zeebrugge te gaan verkennen. Eerst was ik wel verdrietig dat ik niet mee mocht, maar toen ik later de verhalen hoorde was ik blij dat ik gewoon droog op de bank had kunnen liggen.

Ze zijn helemaal naar het strand van Zeebrugge gelopen (3 km en dat ook weer terug) en ook daar was niets te verbleven. Er was niet eens een frietkot om Vlaamse frieten te eten. Uiteindelijk bleek vlak bij de haven wel friet te zijn, dus dat hebben ze gegeten.

Na een boterhammetje met ei (ik mocht Philips bord leeg likken) ben ik met Daan en Marisja naar een brievenbus gaan lopen. Heb ik ook wat van de stad gezien. Morgen varen we hopelijk weer verder.

Catootje

Kattig

Het is niet vaak dat ik, als hond, het woord kattig positief gebruik. Maar het is wel het woord dat het gevoel van de mensen hier het beste omschrijft. Ze voelen zich allemaal een beetje katterig/kattig.

Eerst gingen we een stukje motoren, door een sluis. Daar zwaaide we naar de mensen op de kant. Toen we daarna bijna voorbij Vlissingen waren, klonk er opeens een piep heel dicht bij mijn hoofd. Ik lag in de hondenkooi en wist niet meteen wat er aan de hand was. Bleek het piepje van de koeling te zijn. Dus hoorde ik dat de zeilen op gingen en de motor uit.

Dat was het begin van een sportieve dag. Ik denk dat ik wel 40 keer van de ene naar de andere kant van de kooi ben geslingerd. En steeds met herrie boven mijn hoofd van de lieren. Tussendoor hoorde ik zelfs dat Philip op het knopje drukte om de genua iets in te halen. Het moet natuurlijk niet gekker worden, midden op zee. Maar ik heb me er moedig doorheen geslagen. Was wel een beetje jaloers. Want ik hoorde Daan en Marisja heel trots zijn op meer wendingen dan vorig jaar en dat had ik ook wel willen vieren.
Het was best ruig, begreep ik later, met hoge golven en veel wind. Ik was niet heel verbaasd dat we in Zeebrugge liggen in plaats van in Oostende. Wind kwam gewoon uit de verkeerde hoek. Ze hebben hier ook een heel mooi park, ik ben niet zo heel ontevreden. Het kusttrammetje gaat van hier naar Oostende, dus Philip is ook niet ontevreden. Misschien blijven we wel een dagje extra.

We hebben vakantie, dus we hoeven niets (zelfs niet te eten). 

Catootje

Oosterschelde windkracht 4

Soms zijn er van die dagen dat een hondje heel gelukkig is. Vandaag was zo'n dag.

Na een klein beetje uitslapen en een rondje met het vrouwtje door Strijensas vertrokken we richting Vlissingen. En om meteen de clou van het verhaal weg te geven: daar liggen we nu in de haven. Onderweg zijn we door heel veel sluizen en bruggen gegaan. Elke keer moest ik daar mijn harnasje aan en aan mijn lifeline vast. Vorig jaar had ik dan steeds een schoot om op te zitten in het hoekje onder de buiskap. Die schoot heb ik vandaag wel gemist.

Op de Oosterschelde hebben we zowaar ook nog een stukje gezeild. Ik mocht toen binnen op mijn eigen kussen liggen. De rest van tijd ben ik ook buiten geweest. In het zonnetje, met mensen in bikini of korte broek en zonnebril. Volgens mij gaat het wel goed hier aan boord.

In de sluis het Veerse meer op was gelukkig een van de broers van Philip er. Ben ik mooi nog even naar boven getakeld en kon ik een stukje lopen. De mensen moesten aan boord blijven, die hebben geen reddingvest waar ze aan naar boven gehesen kunnen worden.

Nu ga ik nog even mijn brokjes eten en dan lekker slapen.

Catootje

Hiep hiep voor Daan

Het was wel een beetje vroeg vandaag. Ik moest al voor 7.45 uur met het vrouwtje hebben gelopen, want om ongeveer 8 uur sloten we aan bij het konvooi van  staande mast. Een konvooi van wel 1 schip. Over Braasem en Oude rijn kwam het vrouwtje wel bekend voor. Toen sloegen we af richting Gouda, dat was voor ons allemaal nieuw. Ik heb een groot deel van de tijd met mijn pootjes op de rand gestaan om het allemaal goed te zien.
In Gouda moesten we wachten tot de spoorbrug openging. Zij aten boterhammetjes, ik moest aan boord blijven. Het werd wel steeds gezelliger aan boord, want er kwam een slinger voor Daan (die is vandaag jarig). En... er werd ook een cadeautje voor Daan gemaakt, een echte ouderwetse sokpop.

De rest van de weg ging fijn, het zonnetje scheen en ik zat buiten om me heen te kijken. Bij Alblasserdam moesten we heel lang wachten, want als je normale snelheid vaart haal je het net niet vanaf de brug ervoor. Nu hadden de mensen tijd om te eten. Ik kreeg ook een beetje yoghurt.

Helaas regende het toen we uiteindelijk wel door de brug konden. Niet dat dat voor mij een probleem is, ik ben gewoon binnen op de bank gaan liggen. Toen we door Dordrecht waren was het weer droog en heb ik mezelf weer naar buiten laten brengen.

Nu liggen we in Strijensas. Daan heeft zijn cadeautje al gehad, we hebben appeltaart gegeten voor zijn verjaardag en iedereen zit nu bij te komen. Zij gaan zo douchen, ik blijf lekker op de bank liggen.

Catootje

nog 1 nachtje slapen

Vol ongeduld lig ik op de bank. Nog 1 nachtje slapen en dan is het zo ver. Dan mag ik naar Aalsmeer om samen met het vrouwtje, Philip, Marisja en Moos de eerste nacht aan boord van de Overstag te gaan slapen. Daan komt later, dat hebben ze gister bedacht.

Tijdens ons rondje voor het slapengaan vertelde vrouwtje dat we zaterdag al heel vroeg (8 uur) weg gaan. Dan gaan we op de motor via Gouda en Dord naar Strijensas. Daar komt Daan ook en zijn we compleet. De volgende dag gaan we nog meer motoren en als het goed gaat kan ik zondagavond op het strand bij Vlissingen lopen.

Maandag gaan we dan de grens over, gelukkig heeft vrouwtje mijn hondenpaspoort al ingepakt. Ik ben al aan het oefenen om "wouf wouf" te zeggen tegen franse havenmeesters.

Heb er zin in !

Catootje

Bijna vakantie

Nog even en ik heb vakantie. Okay, ik ben al een week in het pensoin in Wassenaar geweest en dat was echt heel fijn (ze doen daar blikvoer door je brokjes). Maar zaterdag ga ik echt op pad. Naar Frankrijk gaan we zeilen.

Vier weken bij Philip, met jus over mijn brokjes en een uit te likken vlabakje na het eten. De eerste weken gaan Marisja en Daan ook mee, dan heb ik gewoon nog meer aandacht.

Eerst moet ik het vrouwtje nog helpen bij de voorbereiding. Dus lig ik braaf in het zonnetje in de tuin, terwijl zij al het onkruid weg haalt. Het leven van een hond is zwaar.

Catootje