Vrijheid van meningsuiting, ook voor honden!

Eerst dacht ik dat ik het niet goed gelezen had. Maar toen het vrouwtje thuis kwam en er ook over begon wist ik het zeker; het is slecht gesteld met de vrijheid van honden om zich te uiten. En om het allemaal nog droeviger te maken helpt de hondenbescherming, ja inderdaad een instantie die mij zou moeten beschermen, mee. Je zou er bijna van gaan janken. En dat mag nu juist niet.

Want in tijden waarin mensen onder het mom van vrijheid van meningsuiting steeds meer dingen zeggen die je eigenlijk niet wilt horen, krijgen wij honden een spreekverbod. Want zeg nou zelf dat is pas rustig, een hond die niet blaft!

Persoonlijk is blaffen de enige manier die ik ken om duidelijk te maken dat iets leuk, vervelend, grappig of te laat is. Ik blaf als het vrouwtje weg gaat omdat ik dan mee wil, ik blaf naar de vogels in de tuin omdat ik ook wil spelen, ik blaf naar die andere als ik denk dat die weg moet. Maar meestal blaf ik niet. Meestal lig ik lief stil op de bank, mijn kussen of in mijn mand te wachten op wat komen gaat.

In IJsselland hebben ze bedacht dat blaffende honden naar een therapeut moeten. Op zich niets mis mee, best fijn om op een divan te liggen en iemand te hebben die naar je luistert. Ze gaan het project zelfs uitbreiden, zodat ook ik in Haaglanden een kans krijg. Maar wat ik niet snap is waarom ze dit niet eerst op mensen getest hebben. Waar blijft de Partij voor de Dieren? Zou het geen oplossing zijn om politici die 'blaffen' ook verplicht in therapie te laten gaan?

Of is de hond van Moszkowicz daar minder blij mee?

Catootje