"Volunteers do not necessary have the time, they just have the heart"(Elizabeth Andrew)

Het is misschien een gek idee, maar ook ik doe vrijwilligerswerk. Okay, ik heb er niet helemaal zelf voor gekozen. Maar regelmatig ga ik met mijn vrouwtje mee naar scouting en daar heb ik wel echt een taak.

Allereerst moet ik wel even zeggen dat al die scoutingtijd af gaat van mijn slaaptijd en dat is niet altijd fijn. Twintig jongens die je aandacht willen geven, die met je willen spelen, die je aaien, op schoot nemen, het is een vermoeiende zaak. En echt tijd om te slapen krijgen je niet, want er staat op zit altijd weer aan ander klaar. Sociaal als ik ben laat ik het allemaal toe. Ik ga naar ze toe, ren braaf achter ballen of stokken aan, maar verdom het om die dan naar ze terug te brengen. Ze kunnen zelf ook lopen en die stok-bal gewoon oppakken. Waarom zou ik dat moeten doen?

Aan de andere kant geef en krijg ik liefde. Als iemand het even niet ziet zitten is een lik over zijn neus (ze noemen het kusjes, waar ze dat vandaan halen?) genoeg om hem op te beuren. Als ik in de buurt kom valt er opeens een stukje chips, koek of ander lekkers. En als ze hun verhaal kwijt moeten luister ik, tenminste zolang ze mij aandacht geven.

Het is een tijdslurpende hobby, je bent er al snel een uur of tien per week mee bezig als hond zijnde. In de zomer zelfs meer. Dan ga ik mee op weekend. Braaf blijf ik aan boord van een van de boten tot iemand me oppakt om te knuffelen. Ik word uitgelaten door jongens die verder lopen dan het gebruikelijke blokje, krijg de kans om in het zonnetje tot rust te komen en na zo'n weekendje Kaag ben ik klaar voor een nieuwe week thuis op de bank. Die week heb ik hard nodig om uit te rusten. Scoutinghond zijn is zwaar.

Eigenlijk ben ik net al alle andere vrijwilligers bij het scoutingclubje van de baas: ik maak tijd om aandacht te geven, jongens een stapje verder te helpen en gewoon aandacht te geven. Ja, ik weet het. Ik hoef daarna niet 50 uur te werken, kan helemaal tot rust komen tot het volgende moment van spelen en aandacht geven. Dat is dan weer het voordeel van hond zijn.

Stiekem heb ik wel bewondering voor mijn vrouwtje en haar medestafleden. Werk, studie en scouting is een combinatie die tijd voor jezelf in het gedrang laat komen. Toch doen ze het, week in week uit. Als iedereen zoveel liefde zou geven aan een ander zorg de wereld er vast leuker uit.

Ga snel weer uitrusten, zaterdag mag ik weer aan de bak.

Catootje