29-7: nog gras in plaats van water

Nu ben ik in het voorjaar al een weekendje bij Philip geweest, want een jaar niet op de boot is natuurlijk veel te lang. Was ik lekker alleen gegaan, had ik alle aandacht en alle ruimte. Heb ik meteen even met hem afgesproken dat we dit jaar wel weer mee zouden gaan. Ze ziet maar hoe ze het doet, ik wil gewoon mijn weken ontspannen, zout en rennen op onbekende plekken.

Nu is het hier al een tijdje een beetje warm. Geen probleem, wij zijn al een paar weken in dat huis met die grote tuin (vrouwtjes been zit in het gips) en daar is het elke keer gewoon weer kiezen tussen zon en schaduw en zon en een rondje lopen en schaduw en zon en een rondje lopen. Jullie snappen het wel. Maar de bruggen in Amsterdam schijnen 30+ graden niet leuk te vinden en dan dus niet meer open te gaan. Gelukkig is er een alternatief: Haarlem. Dat is wel langer varen en wij kunnen pas mee als vrouwtje ook aan boord kan. Maar na een dagje door Haarlem stappen wij dan in Amsterdam wel aan boord en dat ene dagje maakt niet uit.

Had ik me dus helemaal verheugd om vandaag aan boord te stappen. Sjoerd en Jamie zouden met Philip van Leiden naar Amsterdam varen (wel zo gezellig) en daar zouden vrouwtje en ik het dan overnemen.

Tja, en toen belde Sjoerd dus. Wat blijkt... de Schoterbrug in Haarlem doet het ook niet meer. Kregen ze te horen bij de brug ervoor :-(. Dus nu ligt de Overstag voor een brug te wachten tot iemand die brug wel open gaat doen. Sjoerd en Jamie zijn naar Leiden, ik blijf hier bij het gras en we zien wel waar het uit gaat komen. 
Voorlopig dus even geen stoere "ik ben een zeehond" verhalen.

Catootje