31 juli: We zijn weer op pad

Gisteravond stonden er al tassen in de kamer. Ik voelde gewoon dat er wat ging gebeuren vandaag. En dat klopte. Om 15 uur kwam Bart, werden alle tassen en wij in zijn auto gezet en reden we weg. Toen ik mijn reddingvest aan moest wist ik het zeker: we gingen op vakantie! 

Eerst moest ik even alleen op de boot letten, vrouwtje was mijn etensbakje vergeten en ging snel een nieuwe kopen. Maar toen ze terug was kwam snel daarna ook Philip en had ik al helemaal vakantiegevoel. 

Na een stukje varen kreeg ik eten. Heb ik mooi niet meteen opgegeten, dat werkte want daarna kreeg ik jus over mijn brokjes. En ik heb ook al het toetjes bakje van Philip uit mogen lukken.  Goed hè. 

Nu liggen we voor de Nieuwe Meer Sluis te wachten tot we vannacht Amsterdam door kunnen. Met nog een heleboel andere boten, wordt gezellig. 

Catootje

Storm en de stilte daarna

Okay, ik weet het nu zeker: ik hou niet van storm! Gisteren moest ik echt heel nodig plassen, maar toen ik de tuin van Bart in liep ben ik toch gewoon meteen weer terug gegaan. Mij niet gezien. Was ik bijna weggewaaid. Heb het later nog een keer geprobeerd, maar dat was ook geen succes. Het lukt me niet eens om netjes op het gras te komen.
Ik ben gisteren dus lekker de hele dag binnen gebleven. Beetje op mijn kussen in de keuken gelegen, beetje op de bank in de woonkamer, beetje op het tapijt in Barts studeerkamer. Zo kom ik mijn tijd ook wel door. Vrouwtje en Bart gingen nog boodschappen doen, heb geblaft dat ze geen stok voor me mee hoefde te nemen. Dat hadden ze begrepen.
Pas in de avond ben ik mee naar buiten gegaan. Heb ik toch nog lekker een uur door de tuin gerend.

Vandaag was het veel beter weer en ben ik meteen in de ochtend naar buiten gegaan. Lekkere dingen zoeken, zoals brood dat de eenden laten liggen. Helaas is dat mislukt en moest ik het in de ochtend met hondeneten doen. Beetje zielig bedelen hielp ... Bart is speciaal naar de supermarkt gegaan om hacheevlees te kopen. Da's lekker joh! Moet het wel delen met 2 katten, maar dat maakt me dan weer niet zoveel uit. Ik heb tussen de middag een lekker feestmaal gehad ;-) Zoals jullie op de foto's kunnen zien kan ik heel goed bedelen, hapjes uit handen pakken en mijn bordje leegeten, wat ben ik toch een modelhondje.

Nu lig ik weer binnen omdat er alweer water uit de lucht komt. Weet nog niet wat ik morgen ga doen, misschien wel terug naar Den Haag. Vrijdag gaan we weer varen met Philip en dan zal ik braaf proberen elke dag wat te vertellen

Catootje

Logeren bij Bart

Na een week logeren bij Bart ben ik weer thuis. Het was heel fijn in de tuin rond te rennen, al mocht ik dat niet de hele week om dat ik weggelopen was. Ik dacht "laat ik eens gaan kijken bij die hondjes die ik hoor blaffen", maar dat mocht dus niet want die wonen 'over de brug' en daar mag ik niet komen. Maar misschien moet ik eerst even uitleggen wie Bart is.

Bart is het vriendje van vrouwtje. Ze kennen elkaar van haar werk bij het gerechtshof, hij is namelijk raadsheer. Toen vrouwtje jarig was in 2011 kreeg ze van hem een hele mooi bos rode en witte rozen en nu zijn ze vriendjes. Eerst had ik daar helemaal niets aan, gingen ze alleen uit eten enzo. Maar gelukkig gaan we nu regelmatig samen bij Bart logeren. Dan ben ik heel blij want Bart heeft een heel grote tuin, daar kan ik echt uren in rondscharrelen. En hij verwent mij met echt vlees. Met zijn katten heb ik afgesproken dat we elkaar met rust laten en dat gaat goed. Ik mag trouwens veel meer dan de katten, want ik mag ook in de woonkamer :-) en bij Bart in zijn studeerkamer. In de garage mag ik dan eigenlijk weer niet, maar stiekem lukt het me toch best vaak om het eten van de katten ook op te eten. Dat Bart en vrouwtje soms zoenen neem ik op de koop toe, blaf ik gewoon heel hard en dan stoppen ze vanaf omdat ze zo om me moeten lachen. Slim he.

Vroeger ging ik altijd naar een pension als vrouwtje op scoutingkamp ging, maar nu mag ik dus een hele week bij Bart logeren. Die is echt heel lief voor me. Zet hij de voordeur open zodat ik makkelijk van binnen naar buiten en weer naar binnen kan. Soms vergeet hij dat, maar 1 blafje is dan genoeg om de deur open te (laten) doen. En dan mag ik dus zelf in de tuin spelen. Hij woont op een eiland en ik mag dus NIET over de brug. Schijnen ze zenuwachtig van de worden als ik dat wel doe, want de mensen in de straat rijden zo hard. De straf was trouwens echt rot, moest ik aan de riem in de tuin. Nou dan is er dus niets aan. Dus ik moet het maar niet meer doen.

Zondag kwam vrouwtje om me op te halen en nu zijn we weer in ons eigen huis. Daar is de tuin wel een beetje klein, dus ik hoop dat we snel weer uit logeren gaan.

Catootje