Sommige mensen snap ik niet. Neem mevrouw Sandra Tsing Loh in het NRC van 3 november jl. (ja, sinds de iPad lees ook ik het NRC). Daarin beweert zij : "Als kacheltje in bed zijn mannen – sommigen tenminste – leuker om mee te praten dan honden." Waar ik me over verbaas is dat ze hier de man boven de hond stelt, terwijl ze eerder zegt dat haar eigen moment van de waarheid kwam toen hij (een man!) de fout maakte om op haar vraag hoe zijn dag was geweest te antwoorden. "Terwijl ik zijn mond zag bewegen, kreeg ik moordneigingen en gingen die afschuwelijke woorden door me heen die alleen een vrouw kan denken die geen man nodig heeft, niet voor haar levensonderhoud en ook niet als vader voor haar kinderen: hoe lang nog voor ik je wegstem van het eiland?" Dus mannen die de foute dingen zeggen zijn leuker dan een geduldig luisterende hond?
Okay, wij honden zetten geen vuilnisbakken buiten en repareren niets, we maken hooguit iets kapot. Wij helpen je niet om de vervelende financiële klippen van het leven te omzeilen en wij zijn geen opgewekte manusje van alles, die zonder morren de klusjes uitvoert die we ons opdraagt. Maar voor al die zaken kan je ook iemand inhuren. Nee, wij zijn 'de man van de gevoelens'. Wij luisteren met warme belangstelling. Wij accepteren je onvoorwaardelijk. Wij lopen met je mee, ook als het regent.
En laten we eerlijk zijn: ook in bed is iemand die luistert en doet wat je vraagt toch een verademing ;-)
Catootje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten