Lente!

Ik wil naar buiten. Het regent niet, het is niet koud, er is geen sneeuw. Het is lente en daar wil ik van genieten. Mijn favoriete plek is momenteel dan ook voor een deur. De voordeur, de achterdeur, zelfs de deur van de woonkamer naar de gang. Alles om duidelijk te maken dat ik niet binnen wil zijn.

Mijn aktie is tevergeefs, lijkt het. Nadat ik vorige week heerlijk in de tuin had gestruind, heb ik weer een epileptische aanval gekregen. En nu denkt zij dus dat dat van iets in de tuin komt. Niet dat daar enige echte aanwijzing voor is. Maar ze neemt het zekere voor het onzekere. En dus mag ik alleen aan een riem een eindje lopen.

Dan zie ik eenden elkaar het hof maken, vrij lopende meerkoeten, vrolijk fluitende vogels en dat wil ik dus ook. Over vers groen gras rennen, achter die eenden aanjagen, met mijn pootjes richting waterkant.

Het is lente (zeggen ze), maar ik merk er nog niet veel van.

Catootje