Ze gaat nog niet dood

Als er weer eens een deadline schrikbarend dichtbij komt, roept ze heel hard dat haar kracht in het laatste moment ligt. Haar adrenalinepeil schiet omhoog, haar hoofd tolt rond van de ideeën en haar handen gaan als lijpe loetjes over het toetsenbord. Zie daar, een stuk dat zowaar door menigeen gezien wordt als het eindpunt van een periode van bezinning en nadenken.

Ze schijnt niet de enige te zijn die last heeft van het dingen op het laatste moment doen. Het verschijnsel heeft zelfs een formele naam: het studentensyndroom. Dat syndroom refereert aan het feit dat de meeste mensen pas aan een taak beginnen als het opleverpunt van de taak in zicht is. En we weten natuurlijk allemaal dat we stress en overschrijdingen van de opleverdatum als risico meenemen als we zo denken.

Om een of andere gekke reden heeft ze voor vakgebieden gekozen waar juist de deadline en plannen een grote rol spelen. Als fiscalist met 500 aangiften kan je ze niet allemaal op 31 maart doen, bij de gemeente moeten stukken echt op tijd worden ingeleverd, een tijd lang gaf ze trainingen over procesgericht werken en methoden om tijdsgedreven werken en plannen in te voeren. Ja, inderdaad, ze leerde andere mensen dat je buffers in moet bouwen, dat als je dingen meteen doet ze minder tijd kosten en dat je als bedrijf 20-30% meer effect uit je mensen kan halen als je zo werkt.

Gelukkig komen al die bedrijven niet kijken naar haar voorbereiding. Ze kan nog steeds een hele dag niets doen, om daarna als een gek aan de slag te gaan. Gelukkig las ze laatst een theorie die zegt dat niets doen goed is voor de creativiteit, dus o, wat ben ze creatief. Wat dan weer te merken moet zijn aan dit stukje, op het laatste moment in elkaar gedraaid omdat ze nu echt iets moest gaan versturen. Er zal vanavond wel een hoop op aan te merken zijn, tenminste… dat hoopt ze maar.

Als namelijk alles opeens goed zou gaan, dan zo dat wel eens in kunnen houden dat ze aan haar laatste moment toe is.
Zo lang ze het net redt met middelmaat als kwaliteitsnorm,
zo lang ze het alleen redt door andere zaken een andere deadline te geven,
zo lang ze het alleen redt door aan de prioriteit en kwaliteit te sleutelen,
zo lang weet ze zeker… ze gaat nog niet dood.

Catootje

40+

Ken je dat: zondagochtend: croissantje, glaasje jus, krantje en daarna bij een kopje cappuccino de bladen van die week. Bladen inderdaad, want om een beetje bij te blijven als 40+ vrouw in deze tijd heb je al snel de hele zondag nodig. Het leven van een 40+ vrouw heeft namelijk alles wat de Gooise Vrouwen, Desperate Housewifes, Ally McBeal en de dames in Sex and the City ook hebben. Maar dan in het echt.

De 40+ vrouw van nu heeft 1,5 kind, een drukke baan, sport, doet vrijwilligerswerk, volgt een studie en heeft hond, lease-SUV en minnaar. En, dat is anders dan een paar jaar geleden, ze weet ook nog eens alles over van alles. Dus leest zij op zondagochtend naast Volkskracht, NRC, Vrij Nederland en Elsevier, de J/M en Intermediair, liggen VIVA en Psychologie Magazine naast Opzij en Cosmo en leest zij afwisselend de nieuwste van Grunberg of een exemplaar uit de Bouquetreeks.

Na het eerste kopje cappuccino is het de hoogste tijd voor wat quality time (voor de niet-kenners: kort met veel stakeholders tegelijk iets ondernemen). Dus gaat hond met 1,5 kind in de SUV en wordt het bos opgezocht. Daar loopt ze met kind en hond een uurtje rond, waarna in dat leuke tentje bij de ingang nog even een tweede kopje cappu wordt gedronken voordat alles en iedereen weer naar huis gaat.

De middag is van het betere multitasken: mail checken, msn-en met vriendinnen, minnaar sms-en, terwijl je een spelletje ganzenbord speelt. Het kan allemaal, de bladen hebben je immers geleerd wat hot is en wat not. Dus verspil je geen tijd aan shoppen op zaterdag, maar doe je op zondag je internetbestelling. Ze komen het wel brengen. Jij kan je tijd beter besteden: met glaasje wijn en kaasje op de bank komt de zondag tot een eind. En als je de dag erna wakker wordt dompel je je weer onder ineen werkweek van rennen, vliegen en racen. Tot het weer zondag is…

Ik ken dat zo’n zondagochtend: croissantje, glaasje jus, krantje en daarna bij een kopje cappuccino de bladen van die week. Mijn vrouwtje is zo’n 40+ vrouw. Of toch niet? Ze heeft geen SUV.

Catootje

Koken is als beminnen Je doet het met overgave of helemaal niet (Harriet van Horne)

De liefde van de man gaat door de maag, maar is eten werkelijk zo belangrijk voor een relatie. Is het enkel de liefde van de man of zijn vrouwen ook gevoelig voor een goed bereide maaltijd?

Een goed diner is opgebouwd als een mooi boeket, schilderij of boek. De samensteller probeert iets over te brengen, een gevoel weer te geven. De via hetzelfde recept klaargemaakte lamsfilet zal de ene tafelgenoot in vervoering brengen en de ander zal nauwelijks reageren. Natuurlijk zal eenieder direct zeggen dat dat aan de tafelgenoot ligt, maar zit er geen kern van waarheid in de stelling dat een met liefde bereide maaltijd altijd beter smaakt.

Het probleem bij koken is dat veel mensen het te goed willen doen. Ze pluizen vele kookboeken uit, kiezen de verfijnste recepten en staan dagen in de keuken om deze geheel volgens de regels te bereiden. Het resultaat zal ongetwijfeld smakelijk zijn en de gemiddelde tafelgenoot zal het niet merken. Maar soms verwacht je iemand waarop je net dat beetje extra indruk wil maken. Diegene die je met dit ene etentje wil overtuigen van het feit dat jij de ware bent. En vaak gaat het dan mis. Ondanks alle voorbereiding slaat de vonk niet helemaal over en omdat dat meestal al snel duidelijk is, is de sfeer niet in overeenstemming met de geserveerde gerechten. Al met al een mislukking die de kansen op toekomstige pogingen een ander met kookkunst te verleiden doen afnemen. Maar waar gaat het dan mis?

Koken is geen wetenschap. Sommige van de beste koks hadden niet eens een diploma. Koken doe je met je hart. Recepten zijn dan ook geen handleidingen, maar handreikingen. Zij geven aan met welke ingrediënten de maaltijd bereid moet worden en adviseren een bereidingswijze. De betere kok ziet ze ook op deze manier en legt ze voor het daadwerkelijke bereiden van de maaltijd terzijde. Vanaf dat moment laat hij zich enkel leiden door gevoelens. Zo wordt elke maaltijd een meesterstuk op zich en compleet als ‘maatwerk’ bereid. Juist door niet strak via het ‘boekje’ te koken zal het beste resultaat verkregen worden. Waarbij zeker de persoon voor wie de maaltijd bereid wordt niet uit het hart mag worden gesloten.

Maar is dit nu alleen voor mensen weggelegd die goed kunnen koken, of kunnen deze mensen nu juist zo goed koken omdat ze deze spelregels toepassen?

De simpele regel met je hart te koken zal van een ieder een betere kok maken. De keuze van de recepten geven de basis van de kok aan, de mate waarin hij zich tijdens het bereiden durft te laten verleiden door de ingrediënten bepalen het niveau van het eindresultaat.

En niet enkel mannen zullen dit merken, vrouwen zijn hiervoor wellicht zelfs gevoeliger. Dat maakt echter ook dat vrouwen, over het algemeen, makkelijk gevoel in de maaltijd zullen leggen. Waardoor meer mannen zullen ‘vallen’ voor een goede maaltijd, zodat nog steeds het spreekwoord luidt dat de liefde van de man door de maag gaat.

Catootje

Nat

Ik weet niet hoe het met andere honden is, maar ik heb een hekel aan water. Het maakt me niet uit of het sloot-, bad- of regenwater is. Nat worden is gewoon niet mijn idee van een leuke vrijetijdsbesteding. En daarom is de herfst eigenlijk niet aan mijn hondenlijf besteed.

Want een wandeling in de regen om op het dichtstbijzijnde gras je behoeft te doen (niet te ver en meteen omdraaien als je denkt dat je het wel weer een paar uur uithoudt) wil nog wel eens zorgen voor moddervlekken op je vacht. En zij is dan onverbiddelijk: ik moet in bad.

Op zich kan ik met een beetje stilstaan wel zorgen dat het badderen zelf niet meer dan vijf minuten gaat duren. Alleen duurt het daarna dus uren voor je droog bent en ben je dus (je raadt het al) al die uren nat. Zelf snap ik dan ook niet helemaal wat de toegevoegde waarde is van in het bad gaan na een regenbui. Je wordt er nog natter van, het duurt dus nog langer voor je weer droog bent en na die uren was de modder er ook wel met een borstel uit gegaan.

Maar goed, zij wordt er blijkbaar blij van, want waarom zou ze anders zich door mij nat laten spetteren in de badkamer zodat zij na regen en mijn bad zelf ook moet opdrogen.
En als zij blij is, ben ik blij.

Catootje