Ik heb veel mensen gehoord die het vonden tegenvallen. Dat klopt ook wel, een beëdiging is niet spannend. X vraagt of jij iets wilt zweren of beloven, jij zweert of belooft dat en daarmee is de kous af. Dat X de koningin is maakt het niet spannender. Nee, een beëdiging is een saai en formeel gebeuren.
En eigenlijk denk ik dat mensen ook niet hierop zitten te wachten. Wat mensen willen is kennismaken met hun kabinet. Wij, het volk, wil weten wie de lijnen uit gaan zetten. En als het even kan willen we ook een blik in de toekomst.
Daarom vraag ik me af of het een idee zou zijn om volgende keer de manier te volgen die binnen de rechtspraak gewoon is. De lijn is immers: benoemen, beëdigen en installeren. Doen we die beëdiging gewoon achter gesloten deuren en daarna een openbare installatiezitting in de Tweede Kamer. Volgen we meteen de opzet die in de rechtspraak door traditie al jaren gemeengoed is.
De kamervoorzitter krijgt de rol van president en houdt de zittingsorde aan. De minister-president stelt de bewindslieden voor en vertelt iets over hun achtergrond. Daarna mogen een aantal spelers aan de zijlijn het kabinet toespreken. Zoals de hoofd advocaat-generaal en de deken van de Orde van advocaten dat in de rechtspraak doen, zouden de vicevoorzitter van de Raad van State en de voorzitter van de Presidentenvergadering van de rechtspraak dat bij kabinet en parlement kunnen doen.
Tot slot leest de minister-president de regeringsverklaring voor. En waar in de rechtspraak dan een kleine borrel volgt, gaan kabinet en kamer aan de slag met het debat over de regeringsverklaring.
Mij lijkt het een manier om eerbied, traditie, trias en respect met elkaar te verbinden. Maar ja, ik ben maar een hond ;-)
Catootje
