Ik wil niet stoer zijn

Ik wil niet stoer zijn, ik wil geen reddingvest.

Maar om jullie te plezieren moest ik het al wel even aan. Vrouwtje ziet het wel zitten. Ik niet!

Catootje

Stoer voor meisjes

Hier in huis beginnen de vakantiekriebels toe te slaan. Het vrouwtje is druk bezig met dingen voor scouting en soms avonden achter elkaar weg. Neem de afgelopen week:

Maandag samen naar de dierenarts. Ik moet namelijk voor onze vakantie samen een verklaring hebben dat ik Zweden in mag. Dat is gelukt, nu alleen nog in Kopenhage het laatste stempel halen en dan mag ik daar ook aan land.

Dinsdag had ze scouting en was ik dus alleen thuis. Hebben ze alvast tuinonderhoud gedaan, had ik natuurlijk best kunnen helpen met het uitgraven van plantjes. Daar ben ik heel goed in.

Woensdag ging ze boodschappen doen bij de Makro. Eten halen voor kamp. En wat denk je... mij wel de hele avond alleen laten en geen lekker stukje vlees voor me meenemen. Echt, ik heb een hondenleven.

Donderdag verteld ze de ouders van de welpen dat die jongens ook gaan kamperen in Nieuwkoop. Waarom mogen zij wel mee en ik niet? Ik ben toch een heel lief hondemeisje.

Vrijdag had ze tentamen, okay dan begrijp ik dat ik alleen moet blijven. Gister heeft ze thuis dingen zitten doen voor kamp of vakantie en is ze een paar uur op het Piusplein geweest om kisten in te pakken. Daar wil ik niet eens bij helpen.

Gelukkig voelt ze zich zo schuldig dat ze voor mij een nieuw reddingsvest gekocht heeft. Dit jaar geen gewoon oranje vest met in strass "gucci" op de zijkant. Nee, ik heb eindelijk een vest dat bij me past. Roze en stoer. Kijk maar:


Ik denk dat het helemaal bij me past.

Catootje

Lijstjes

Als zichzelf respecterende hond vertel ik elke week mijn volgers hoe het leven ervoor staat. Soms zit het mee, is het vrouwtje veel thuis en maak ik lange wandelingen. Soms zit het tegen, gaat zij uit lunchen, uit eten en naar een haringparty (Eddy, ik lust ook haring) terwijl ik thuis water en brokjes krijg. Je zou je over zoveel ongelijkheid druk kunnen maken, je zou je achtergesteld kunnen voelen, maar een zelfverzekerde hond als ik heeft daar geen last van.

Nu begreep ik dat het de trend blijft om tips en trucs te geven in de vorm van lijstjes. “Zeven tips voor het creëren van loyaliteit”, “De tien do’s en dont’s van twitter’s tweets en tweeps”, “Vijf handvatten om tijdsdruk te lijf te gaan” en “Zeven heipalen voor zelfverzekerd ondernemen” zijn zomaar een aantal titels van artikelen of weblogs. Om mijn eigen plek te krijgen in de op basis van deze lijstjes op te stellen lijst van ‘volgbare goeroes, mijn vijf dingen om te doen als het even tegenzit:

1. Blaf zomaar midden in de nacht, zodat er wel aandacht moet komen voor jou als ze niet willen dat de hele buurt hen aandacht gaat geven. Voor niet-honden ook te vertalen in: kies het moment waarop je jouw mening duidelijk maakt zo, dat ze naar jou moeten luisteren als ze niet zelf problemen willen krijgen.
2. Laat merken dat je te weinig aandacht hebt gehad door juist niet achter die bal aan te rennen als zij opeens zin heeft die te gooien. Ook uit te voeren als: heb zelf eens geen tijd als de ander iets vraagt.
3. Loop naar elke voorbijganger om kennis te maken en begroet vage kennissen enthousiast. Laat merken dat er nog veel meer mensen zijn en dat die je aanwezigheid wel op waarde weten te schatten. Zeg vriendelijk goedemorgen naar iedereen, dan krijg je vast een leuke reactie terug.
4. Let op de kleine details: dat ze over je praat, dat ze steeds even naar je kijkt. Het zijn tekenen dat je belangrijk bent. Ze hoeft het niet te zeggen om het je te laten merken.
5. Ga gewoon slapen. Morgen is er weer een dag en die is wellicht beter.

Catootje

Ik ben een trotse mascotte

En ze doen het nog ook

Al weken hoor ik dat ze willen winnen. Al tijden zijn ze bezig na te denken hoe je het beste uit een lelievlet kan halen. Zeilend wel te verstaan en dat is niet zo makkelijk. Wie ze zijn? Aad en Sjoerd. Twee fanatieke tienerjongens die bedacht hadden dat ze zich samen met Tim en Bart met de Kaagcup wel even zouden kwalificeren voor Landelijk.

Nu waardeer ik optimisme. Mijn drinkbak is halfvol, ik denk altijd dat menseneten ook voor mij is en verwacht altijd iets te scoren. Maar hier had ik wel een beetje een hard hoofd in. Want in een groep van 147 vletten die plaats voor Landelijk winnen…. Ik ben pas vijf en zelfs ik weet dat het altijd dezelfde groepen zijn die bovenaan staan. Maar, klein en lief als ik ben heb ik ze braaf twee dagen aangemoedigd door vanaf een motorboot te kijken naar hun prestaties.

En blijkbaar ben ik een goede mascotte. Want de 1e wedstrijd werden ze 6e en de 2e wedstrijd ook. Zaten ze in ieder geval in veld 1 en daar moet je zijn als je wilt winnen. Het vervelende is alleen dat in dat zelfde veld 1 ook de fanatieke “wij doen niets anders dan zeilen”-zeeverkenners zitten. En dat terwijl mijn team wel andere dingen doet. Zou de voorbereiding goed uitpakken? Bij de start lagen ze goed, ik zag ze van een afstandje op een 2e plek. Maar bij de 1e boei waren ze die plaats al kwijt.

Even waren we heel teleurgesteld. Zou het lukken? Bij de prijsuitreiking waren het de ‘zeilgroepen’ die de prijzen meenamen. En de totaal lijst was vanochtend pas beschikbaar. Heb het vrouwtje lekker vroeg wakker geblaft, zodat ze meteen kon gaan kijken.

En het is ze gelukt!

Van de 29 vletten in veld 1 komen er 5 uit de regio en zij zijn de beste van die 5 en mogen dus naar Landelijk. Gefeliciteerd mannen!

Catootje