zondag 25 september 2016

Naamgenoot

Er zijn best veel hondjes die Catootje heten. Zo heet Liefke eigenlijk Catootje en is er zelfs een hondsalon met de naam Catootje. Zelf ben ik genoemd naar de oma van vrouwtje. Ze zocht een leuke Nederlandse naam voor een meisjeshond. En zo kwam ze uit bij haar oma en de naam Cato. Waar o-oma trouwens een hekel aan had, ze liet zich Toos noemen ;-)

Ook vrouwtje is vernoemd. Ze heet Maria naar de moeder van opa, Antonia naar de moeder van oma en als roepnaam heeft ze Marieke, naar een leuk meisje dat bij oma op school zat toen ze lesgaf voordat vrouwtje geboeren werd.

Ik heb o-oma nooit gekend en vrouwtje kende de Marieke waar ze naar genoemd is ook niet. En nu is ze op zoek gegaan. Lang leve Facebook: ze heeft haar gevonden. Die Marieke die in 1970 ongeveer 6 jaar oud was en in Leiderdorp op school zat. Het zo is gaaf!

Binnenkort gaan ze echt kennismaken. Met koffie en oma gaat mee. De oudere Marieke wist helemaal niet dat ze vernoemd was en vond het wel heel leuk. Ben benieuwd naar de foto's

Pootje van

Catootje

zondag 18 september 2016

Positief denken heeft grenzen

Onderzoek na onderzoek komt naar voren dat mensen niet zo goed zijn in het inschatten van risico's.  Of eigenlijk toont het onderzoek aan, dat mensen niet goed zijn in het incalculeren van onzekerheden. Ze zijn vaak onrealistisch optimistisch als ze inschattingen maken (Weinstein 1980).

Zo denken rokers dat alleen anderen longkanker krijgen. Automobilisten zijn ervan overtuigd dat ze beter autorijden dan anderen. Brandmelders hebben we niet nodig, want we gaan zo netjes om met vuur dat er geen brand komt. EHBO hoeven we niet te kunnen want ongevallen zijn er niet in onze omgeving. Sparen hoeft niet, want we hebben altijd genoeg geld.

Dat is een bewust gemaakte keuze. Mijn vrouwtje heeft geen zorgverzekering voor mij. Ik moet elk jaar mijn tandsteen laten verwijderen en dat kost 150 euro. Betaalt ze elk jaar zelf, omdat ze toen ik 11 jaar geleden puppy was geen 50 euro per jaar wilde betalen aan een verzekering. Als ik een pootje zou breken zou ze heel veel meer kosten hebben. Ze heeft blijkbaar een inschatting gemaakt van mijn brekebeenerigheid en besloten dat het zo'n vaart niet zou lopen.

Een van de zaken waar we dit ook terugzien is bij de zorgverzekeringen van mensen. Wij worden toch nooit ziek en kiezen dus voor het hoge eigen risico. Neem daarbij de budgetpolis en de ellende is niet te overzien als er wel iets aan de hand is. Zeker als mensen de mindere premie niet apart zetten, maar uitgeven. Er zijn mensen die verdienen op de zorgtoeslag: 100 euro retour en de budgetpolis met hoog eigen risico van 85 euro. Toch mooi 2+ pakjes sigaretten :-(

Het vervelende is dat mensen die wel nadenken, die zich realiseren dat er iets kan gebeuren, die voor een polis kiezen die weliswaar iets duurder is maar daardoor wel alle behandelingen dekt ... die mensen worden steeds de dupe.

Neem de uitspraak dat het eigen risico geen belemmering mag zijn voor zorg. (http://nu.nl/economie/4323305/eigen-risico-mag-geen-belemmering-zorg.html). Waarom deze ophef? Omdat er mensen zijn die voor het hoge eigen risico kiezen maar die honderden euro's niet kunnen missen. Die dus niet 12 x 5 euro (= 60 euro) meer betalen in een jaar, maar bijna 500 euro meer kwijt zijn als ze wel naar een ziekenhuis moeten.

Die zijn dan opeens zielig en daar moeten we met elkaar iets aan doen? Gaan we miljarden bezuinigen op zaken die heel belangrijk zijn en waar diezelfde mensen wel gebruik van willen maken, omdat zij niet hebben nagedacht. Het lijkt de kredietcrisis wel. Toen hebben ook veel mensen moeten bloeden voor het veel kleinere aantal dat een te hoge hypotheek naam, leende om te beleggen ofwel de risico's voor lief nam.

Jammer dat mensen niet leren van hun fouten. Neem van mij aan, het leven is risicovoller dan/als je denkt.

zondag 4 september 2016

Het gewone leven

Ze zeggen wel dat 'het gewone leven' weer is begonnen. Maar wat is gewoon? Ik probeer van elke dag een feestje te maken, zie in elke uitdaging een kans en heb daardoor elke dag zon. Maar voor veel mensen is dat niet normaal.

De afgelopen week heb ik me verbaasd over alles wat vrouwtje mee weet te maken. Ik ben wel blij voor de studenten die haar als begeleider krijgen, dat heb ik ook en ik ben heel tevreden. Eten als ik het nodig heb, niet teveel aan een leiband lopen en af-en-toe verwend worden. Da's mijn normale leven en dat went weer snel.

Vrouwtje doet ondertussen weer twintig dingen tegelijk. Schijnt haar gelukkig te maken. Dus heeft ze verschillende klussen, is ze begonnen aan de opleiding tot docent EHBO, twijfelt ze of ze de cursus gebarentaal zal gaan doen en is ze bezig met scouting op landelijk niveau.

Ach, het houdt haar van de straat. Hoe meer achter de computer, hoe dichter bij mij om me te verwennen. Gelukkig kan ze een aantal taken thuis doen, kan ze ook nog met me gaan lopen als het net even niet regent.

Het is goed thuis te zijn!




Catootje