Hij wacht af waar de hond heen wil, opdat hij hem daar naar toe kan brengen.
Lee Iacocca, US auto business executive
Kijk, die Lee Iacocca dat zou een goed baasje zijn. Niet iemand die je aan een lijn meesleurt van de ene naar de andere boom, maar die je rustig aan elke pol laat snuffelen. En geloof me voor mij is dat snuffelen heel belangrijk. Die man begrijpt het. Als hond snap ik best dat jij al weet waar je naar toe moet, toch besnuffel ik rustig alle opties en kies dan de beste plek om een boodschap voor de andere honden in de buurt achter te laten. In een taal die zij begrijpen. Dat zouden managers ook moeten doen. Vertellen waar je heen gaat, je meenemen daar naartoe en dan jou laten vertellen aan anderen hoe leuk het daar is.
Natuurlijk is dit geen oproep voor managers om "de verantwoordelijkheid laag in de organisatie" te leggen. Dat kan namelijk helemaal niet. Als de mensen op de werkvloer het zelf konden regelen (in zelfregelende teams ofzo), dan was het bezuinigen makkelijk. Gewoon alle managers eruit. Heb je ook geen bonusgrabbelende directeuren meer. Maar nee, iemand moet de 'kop van Jut' zijn, iemand moet de knoop doorhakken en die iemand noemen we in een bedrijf de manager. (Voor honden heet het "baas". Maar het is gewoon hetzelfde hoor.)
Neem van mij aan dat het best lastig is om te kiezen. Daarom lopen honden zonder riem altijd alle kanten op, die kunnen gewoon niet kiezen. Dus ik snap best dat mensen die wel kiezen goed betaald worden. Lijkt me dan ook niet meer dan logisch dat zij eruit gaan als ze verkeerde keuzes maken. Kan je hun hogere salaris een beetje zien als gevarengeld, alsde vooruitgeschoven afkoopsom. Ideetje? Voor TNT, T-Mobile of elk ander bedrijf waar het niet heel goed mee gaat.
Het zal allemaal wel moeilijker zijn dan dat. Want wie ben ik, ik ben maar een hond.
Catootje
